یادداشت‌های ابوالفضل لطفی (8)

          داشتم کتابخونه بابامو میگشتم که یهو این کتابو دیدم. حتی نمیدونستم پوشکین کی هست. اما اسمش جالب به نظر اومد. برداشتم بخونم.
اول کتاب یه تاریخچه خیلی خوب از زندگی پوشکین ارائه میده که باعث شد بفهمم چه فرد خفنی رو تا حالا نمیشناختم. تاریخچه ای که از زندگی پوشکین میده همراه با تحلیلی از شرایط و اوضاع زندگی او و جامعه و... هم هست که خیلی خوبه.
بعد به شعر هایی از پوشکین میپردازه که از روی قرآن گفته شدن. خیلیاشون یجورایی ترجمه خود قرآنن ولی به شعر.
یه سری از شعراشو اگه به یکی نشون بدی میگه قطعا یکی از شعرای حال حاضر رفته این شعر رو تو بیت رهبری خونده. اما زیرشو که نگاه میکنی زده الکساندر پوشکین.
واقعا کتاب جالبیه. به نظرم اگه به ادبیات روسیه علاقه دارید باعث میشه نقاط گفته نشده ای رو ازین ادبیات بفهمید.
        

          اولش یکم برام حوصله سر بر بود و خوندنش عذابم میداد. اما کم کم باهاش ارتباط گرفتم و از یه جایی به بعد دیوونش شدم.  بهم نشون داد داستایوفسکی اگه بخواد یه جایی طنز بنویسه از همه بهتر بلده و اگه بخواد داستانو ترسناک کنه به بهترین نوعش میتونه این کارو بکنه. 
به نظرم این کتاب بهترین کتابیه که تا حالا نوشته شده.
        

          داستان کوتاه اولش فوق العاده بود. داستان کوتاه های بعدیش هم خوب بود. داستاناش خیلی فرمیک بودن. من به شخصه دوست دارم فیزیک خود داستان هم جذاب باشه که به نظرم بعضی از داستاناش اینطوری نبود و فقط مفاهیمی به صورت فرمیک  بودن.
        

          پایانش یکم رفت رو مخم😖