اولش یکم برام حوصله سر بر بود و خوندنش عذابم میداد. اما کم کم باهاش ارتباط گرفتم و از یه جایی به بعد دیوونش شدم.  بهم نشون داد داستایوفسکی اگه بخواد یه جایی طنز بنویسه از همه بهتر بلده و اگه بخواد داستانو ترسناک کنه به بهترین نوعش میتونه این کارو بکنه. 
به نظرم این کتاب بهترین کتابیه که تا حالا نوشته شده.
      

        داستان کوتاه اولش فوق العاده بود. داستان کوتاه های بعدیش هم خوب بود. داستاناش خیلی فرمیک بودن. من به شخصه دوست دارم فیزیک خود داستان هم جذاب باشه که به نظرم بعضی از داستاناش اینطوری نبود و فقط مفاهیمی به صورت فرمیک  بودن.
      

        پایانش یکم رفت رو مخم😖
      

        اولین کتاب بزرگونه ای بود که خوندم. الان خیلی چیز های محوی از داستان یادمه. ولی برای من ۱۵ ساله، وقتی که خوندمش خیلی از دیدگاه هامو راجب انقلاب ها عوض کرد. اینکه ممکنه خون چه افراد بیگناهی ریخته بشه، فقط بخاطر جَوی که به مرام قالب شده.
باید یبار دیگه بخونمش ولی یادمه همون زمان هم خیلی ازش خوشم اومده بود.
      

        شاید سالها از انقلاب فرانسه و روسیه گذشته باشه و مقایسه وعده های قبل از انقلاب و عملکردی که بعد از آن توسط حکومت جدید انجام شد، کار افرادی باشد که تاریخ را خوب خوانده باشند. اما برای من در ایران این کتاب کاملا ملموس بود.
      

        با این کتاب زندگی کردم. تقریبا تا مدت ها کتاب مورد علاقم بود. اما بعد ازینکه فهمیدم این کتاب متن کوتاه شده ی داستانه احساس کردم تا الان عاشق فردی بودم که بهم خیانت کرده. ولی باز هم از خوندنش خوشحالم و به زودی متن کاملشم خواهم خواند.
      

        این کتاب رو سه چهار سال پیش وقتی ۱۶ سالم بود خوندم. به نظرم ‌کاملا متوسط اومد. تازگیا متوجه شدم این کتاب خلاصه ای از داستانه و رکب خوردم. از طرفی هم جذابیت کافی رو برام نداشت که بخوام  کاملشو بخونم. پس به همین بسنده کردم.