یادداشت‌های Fereshteh (4)

          این کتاب برای من فقط یه سری جمله‌ی قشنگ نبود،
یه‌جور تراپی بود، درست وقتی که هیچ‌کس حال واقعی‌م رو نمی‌فهمید.
انگار از دلِ روزمره‌هام، از خستگی‌هام، از سکوت‌هایی که توی دلم جمع شده بود خبر داشت.
با هر تکه‌ش، یه کم سبک‌تر شدم، یه کم بیشتر خودم رو دیدم.
وقتی از آدم‌ها خسته بودم،
وقتی احساس بی‌پناهی یا ناامیدی داشتم،
این کتاب بهم یادآوری کرد که زندگی هنوزم خوبیایی داره، حتی اگه کوچیک باشن.
یادآوری کرد که گاهی کافیه فقط کنار خودم بمونم، قضاوت نکنم، بجنگم نه برای همه، بلکه فقط برای آرامشم.
از اون کتاب‌هاست که نمی‌خونی‌ش تا تموم شه، می‌خونی‌ش تا آروم شی.
تا بدونی هنوزم میشه دل بست، به لحظه‌ها، به مهربونی، حتی به خودت...
        

          ی رمان فانتزی قشنگ.✨
        

          کتاب شب‌های روشن از اون داستان‌هایی بود که آروم و بی‌صدا وارد قلبم شد و تا مدت‌ها از ذهنم بیرون نرفت. فضای شاعرانه، تنهاییِ عمیق شخصیت اصلی، و اون عشق ساده و کوتاه‌مدتش باعث شد با تمام وجودم باهاش همراه بشم.

با این‌که داستان کوتاهه، اما حس‌هاش بلند و عمیقن. وقتی می‌خوندمش، انگار داشتم توی خیابون‌های ساکت و شب‌زده‌ی پترزبورگ قدم می‌زدم.
این کتاب رو واقعاً دوست داشتم... هم به‌خاطر صداقت کلماتش هم به خاطر اون اندوه شیرینی که توش بود:)
        

          کتاب نازنین واقعاً یکی از دوست‌داشتنی‌ترین چیزایی بود که خوندم. قشنگ، آروم، یه‌جور خاصی دل‌نشین. هم عاشقانه بود، هم پر از حس تنهایی، هم پر از اون امیدهای کوچیک و واقعی که آدم توی دل شب تجربه‌شون می‌کنه.
خیلی راحت باهاش ارتباط گرفتم. حس کردم خیلی جاهاش، انگار حرف دل