یادداشت‌های zohreh (3)

          زیبا و غم انگیز... 
        

          صوتی گوش دادم با صدای خانم سلیمانی. گویندگی خوب بود. 
ولی داستان در بسیاری جاها باورپذیر نبود و  دیالوگها گاهی خیلی شعاری بود و فضا قدری غیرواقعی و خیلی بی ظرافت یه چیزایی رو میخواست تو مخ مخاطب کنه که این دقیقا به گارد گرفتن مخاطب منجر میشه.
خیلی جاها ابهام ها باقی موند و تهشم معلوم نشد چی شد...
در کل اصلا خوندنش رو توصیه نمیکنم. 
        

          1. چقدر انتخاب عنوان هوشمندانه و لطیف بود:
نفس المهموم= نفس کسی که غم دارد= آه
2. نثر کتاب، فاخر و روان و زیباست.
3. نسخه الکترونیکی طاقچه را خواندم و پشیمانم. دوست دارم دفعات بعد (چون دلم می‌خواهد زیادتر بخوانمش شاید هر محرم) از روی نسخه کاغذی بخوانم. به نظرم شکل کتاب مهم است و نسخه کاغذی روح دارتر است، صمیمی تر.
4. متاسفانه شاید به علت همان نسخه الکترونیکی بودن خیلیییی دیر فهمیدم کتاب در انتهایش واژه نامه دارد و ریز غر میزدم که کاش پانویس داشت و هي سراغ گوگل رفتم.
5. در کنار همه محاسن، جاهایی برایم مبهم و شبهه دار بود. مثلا بعضی مطالب از قول آدمهای مختلفی و در جاهایی متفاوت تقریبا تکرار شده بود. یا جاهایی تناقض وجود داشت.