یادداشت‌های الهه (4)

          اگر بخوام به این کتاب نه به دید محتوایی و ارزشی بلکه واقعا نگاه کنم... این کتاب جزو ده کتاب مورد علاقه مه.
ابتدا جذبتون نمیکنه. قبول دارم. اما وقتی با ریتم و ادبیاتش خو میگیری تو رو دنبال خودش میکشونه و انتهاش... اتصالش به اون داستان آشنا و حس کردن چاهی خالی  که توی قفسه سینه ات حس میشه.
این کتاب رو با چه میشد اگر تموم خواهید کرد...
        

          ببخشید اگه قراره با شما صادق باشم. منظورم هم از شما شماییه که میخواد این کتاب رو بخونه!
 وقتی پنجاه صفحه اول رو خوندم بجز غلط املایی ها، اشتباهات ویرایشی و ظاهر  نه چندان جذاب کتاب ایراد خاصی حس نمیکردم. شروع داستان عالیه. پر از سوال و مملو از خشونتیه که برای داستان نیازه. انقدر قبل از این کتاب های جنایی با خشونت های آبکی خونده بودم که ابتدای این کتاب به دلم نشست اما بقیه اش؟ نه. واقعا نه.افراد توی کتاب بی دلیل فحاش بودن. زاویه دید از یه جا سه طرفه شد در حالی که نفر سوم واقعا حضور بی ثمری داشت و داستان هرچقدر می‌گذشت ضعیف و ضعیف تر میشد. خشونتش بعضی جاها خیلی بی دلیل بود و نثر کتاب  خسته کننده، پر از جزئیات ، بی فکر و با عمق داستانی کم بود.(حالا اشاره نمیکنم به ضعف بسط شخصیتی که خودش طولانی خواهد بود) در انتها، امیدوار بودم این کتاب متفاوت باشه اما متاسفانه نبود. ناامید شدم.
        

          من عاشق کتاب های کمی شدم اما این کتاب از همونایی بود که منو توی خودش غرق کرد. شخصیت هاش رو دوست داشتم، حسشون میکردم و دیدن اتفاقات داستان های بچگیم لابه لای دنیای علمی تخیلی جدیدی که مریسا مایر ساخته بود خیلی لذت بخش بود. تا این سه جلد منتشر شده عشق های کتاب منحصر به فرد و شخصیت هاش متفاوت بود. چند بار این جلد به خصوص رو خونده ام و باید بگم احساسات انسانی این مجموعه کتاب شما رو تا صبح بیدار نگه می‌داره. ترجمه خانم عبادی هم واقعا عالیه و جلد به جلد بهتر هم میشه.