یادداشت‌های عاطفه.ع (5)

          چه قدر به روح آدم می نشست 
        

          سقوط گاهی خود ماییم

        

          این کتاب رو نصفه ول‌ کردم. انگار برای این نوشته نشده بود که من بخونم. اصلا نتونستم ارتباط بگیرم با اینکه کلی تعریف شنیده بودم. یعنی در اصل با نوعی که ویکتورهوگو سعی میکرد اطلاعات غیر داستانی مربوط به صحنه های داستان رو توضیح بده احساس می کردم سر یه کلاس تاریخ یا جغرافیا با یک معلم خشک‌نشستم
سلیقه ی من نبود...
        

          مهم ترین چیزی که به من یاد داد تفاوت معنایی و عملی مرور کتاب و نقد  کتاب بود 
ولی در کل بیشتر کتاب به نوعی معرفی شغلی به اسم مرور نویس بودن بود.
        

          میگن مردم جنوب خون گرمن
من که وقتی کتاب رو خوندم واقعا احساس کردم خودمم هم یکی از ساکنین تنگسیرم
صادق چوبک حتی تو کتاب هم تونست به ما جنوبی رو نشون بده که ازش می شنویم
احساس راحتی داشتم موقع خوندنش، نگران بودم برای محمد دوست داشتم راه دیگه ای بود برای این شخصیت ولی گاهی وقت ها بدترین تصمیم های ما برای خودمون قانع کننده ترین تصمیمه!!!