یادداشت‌های زهرا رضائی (3)

          کتابی که در عین خنده، گریه رو هم شاید دربیاره
کتابی که دمدمی مزاج بودن یه بچه نوجوانو خوب نشون داده

بیشتر از اینکه مشاور توجه من رو جلب کنه، نقش پدر و مادر و خواهر برادلی بود که در یک بستر ساده(که نقطه قوت کتاب هست)  نقش خودشون رو خوب بازی کردن

و اونجایی که اسباب بازی ها میان و در دنیای برادلی که بیشتر شبیه همون لحافش هست که روش آب انگور ریخته شده:)  با همون سادگی مختص با خودشون با پسرک حرف میزنن و نازش رو میخرن 

کتاب رو دوستش داشتم :)
        

          این کتاب را یک نفس خواندم و تمام کردم و از خواندنش لذت بردم.

کلا خوب نوشتن در مورد موضوعات علمی تخیلی طوری که کتاب شبیه مجموعه ای از ایده های جنون انگیز  نباشد، سخت است و نویسنده خوب از این موضوع برآمده و شما را آرام آرام به دنیای خود می برد. بعضی جاهای کتاب از اینکه می‌دیدم شخصیت کتاب که به اجبار به زندگی بدوی برگشته، در عین حال به اصول علمی و روانشناسی هم فکر می کند، خنده ام می‌گرفت از این پیچیدگی و تناقض آدمی.

زاویه نگاه متفاوت به عشق و اینکه چطور می شود که انسان آنقدر یک چیز غیرواقعی را با خود تکرار می کند که باورش می شود و آن باور را سرچشمه کارهایش قرار میدهد، هم از دیگر قاب های متفاوت کتاب برای نشان دادن لایه های انسان است
        

          کتاب کوتاه و خوش خوانی بود که زود تمام شد
کتاب از دید ادبی قوی بود. کماکه جملات ابتدایی کتاب که حکم پایه را برای خواننده کتاب دارند (اگر یادت رفته آقای عزیز، بگذار یادت بیندازم، من زنت هستم !) جالب و کشش برانگیز بودند. برای اینکه در مورد کتاب بهتر بدانید، حاشیه ای که مترجم انگلیسی کتاب، جومپا لاهیری نوشته خالی از لطف نیست.

اما هر کتابی علاوه بر اسکلت، روح هم دارد و اینکه آدم های مختلف کتاب های مختلف را به عنوان شاهکار معرفی می‌کنند، نه بخاطر اسکلت کتاب، که به خاطر روح حاکم بر فضای آن است و تجربیات زیسته ما بسیار بر دریافت از این روح اثرگذار است و هر چقدر این روح جامعیت بیشتری داشته باشد و بتواند افراد بیشتری را با خود همراه کند، زبردستی بیشتر نویسنده را می رساند.

در مجموع کتابی نبود که با آن ارتباط برقرار کنم یا این روز ها دغدغه ای ذهنی برای من بسازد یا برطرف کند . اما خوب، برای افراد زخم خورده از مقوله خیانت یا افرادی که این روزها بی چهارچوبی و بی مرز بودن انسان را جار می زنند، کتاب خوبیست ...