یادداشت‌های گلی (2)

          پر از احساس بود.کلمه به کلمه اش،حرف به حرفش.بازم من عضوی از خانواده شون شدم.بازم کنار آدماش زندگی کردم.حالا هم قلبم گریه میکنه.نه فقط برای یوسف،بلکه برای "همه ی انهایی که به تیر ناحق کشته شده اند و شبانه دزدکی به خاک سپرده می شوند." 

        

          مرموز مثل یک ژاپنی لال.