یادداشت‌های شکیبا (24)

          طنز خوبی داشت و روند کتاب سرگرم کننده بود 
        

          پیشنهاد میکنم با ترجمه ذبیح الله منصوری و نسخه قدیمیش رو بخونین 
        

          کتاب شیرین و دلچسبی بود و به شدت نکات تربیتی خوبی داشت 
        

          اولین کتابی که از یه کتابفروش عزیز هدیه گرفتم و 
تنها کلمه ای که میتونم براش بگم "فوق العاده‌"س
هر داستانش به اندازه‌ی چندین کتاب درباره‌ی زندگی آگاهی دهنده و آموزنده هست
هیچوقت از خوندنش یه درصد هم پشیمون نمیشین
        

          شخصیت پردازی فوق العاده داستایوفسکی انکارناپذیره 
با وجود اینکه اغراق شخصیتی زیادی داره اما همین مسئله گاهی بامزه و گاهی بشدت حرص درآرش میکنه😂
اما اصلی ترین یاداداشتی که میتونم برای این کتاب بذارم اینه که حتما حتما با این ترجمه بخونین و یادداشت مترجم رو هم مطاله کنین 
        

          سراسر زمختی و یکنواختی 
بخش بزرگی از کتاب صرفا گله و شکایت از محرومیت اروپای شرق و پیشرفت اروپای غرب و آه و ناله بود 
        

          بشدت کتاب دوست داشتنی ای بود
و دیالوگ های عمیقی داشت 
        

          دوست داشتنیه ولی یا بخاطر به هم پیوستگی سری هاش یا شاید هم خواسته ی خود نویسنده بعضی شخصیت های جدید یا اشاره به اون ها گیجت میکنه
        

          تا حدی حوصله سربر و یکنواخت
        

          تا جایی که میدونم ۱۲ جلدش تا حالا منتشر شده که ۷ تاش رو خوندم و حتی یه دونه ش هم لایق توصیفی کمتر از بهترین های کودک و نوجوان نیس البته اگه دنبال کتابی هستین که آموزنده یا تاثیر گذار باشه خیلی پیشنهادش نمیکنم ولی بعنوان سری کتاب های بامزه ای که اوقاتتون رو شیرین کنه چرا
        

          موضوع متفاوت و هیجانی  ولی زیاده روی در‌مورد بعضی اخلاق های شخصیت ها
        

          روح نواز
        

          داستان طنز و جذابی بود و زیاده روی تو یه سری قضایای دارک برای من که از داستان های فانتزیک خوشم میاد جذاب بود ولی برای بقیه شاید نباشه اما آخر داستان بی حوصلگی نویسنده برای انتخاب یه پایان خوب نقطه ضعفشه (پایان غمگین داره)
        

          حس دانش آموزی که شیفته ی نویسنده شدن رو با نوشتن داستان های  عجیب و غریب و ناموزون  رو از نویسنده گرفتم کتاب خیلی خوبی میشد اگه تعادل رو تو بیان اطلاعات نسبتا علمی و پیچیدگی داستان رعایت میکرد
        

          یه سیستم آموزشی کامل خصوصا برای ابتدای سنین نوجوونی
        

          میتونست داستان زمان حال رو بیشتر و بهتر گسترش بده و در  مورد شمس و مولانا هم میتونست اون احساس و جو رو بهتر ترسیم کنه ولی در مورد همچین موضوعی که همیشه بحث های مختلف دربارش بوده تا حد قابل قبولی خوب نوشته 
ولی با خوندن کتاب دیگه ای از الیف شافاک میتونم بگم نویسنده ی بیطرفی نیست و این میتونه اذیت کننده باشه
        

          همونقدر که حوصله سر بر بود خوب هم‌بود ولی کفه ی  یکنواختیش سنگین تر بود
        

          داستانش جذاب نبود و شبیه خاطره ی معمولی  تعریف کردن فقط برای گذر زمان