یادداشت‌های محمد محمدنژاد (6)

          این کتاب خیلی خوب و جذاب وقایع مربوط به اون دوره خاص افغانستان رو برای خواننده شرح می‌کنه .
نکته ای که از این کتاب برداشت میشه اینه که جهل و تعصب میتونه یک ملت و کشور رو به باد بده . 
نویسنده خیلی خوب عوامل اصلی فلاکت این کشور که می‌توانست یک کشور ثروتمند باشه رو معرفی کرد .
        

          رمان فوق العاده ای بود 
هم شروع و هم پایان خوبی داشت .
داستان پردازی نویسنده هم جذاب بود ، اگرچه به نظر میرسه بعضی جاها پیاز داغش رو زیاد کرده .
در مورد مسائل ایمان و کفر و خدا هم یه سری مسائل رو مطرح کرده که خواننده باید توجه داشته باشه به اونها و تحت تأثیر قرار نگیره. 
در کل جدا از نکته آخر رمان جذابی هست .
ضمنا نظر من رو نسبت به ادبیات روسیه مخصوصا آثار با درون مایه های روان شناسی جلب کرد .
        

          نکته قابل توجه این کتاب این هست که نشون میده رهبری با اون شخصیت عظیم که داره خودش رو شاگرد حضرت امام می‌دونه و ذوب در حضرت امام هست . 
نکته دوم اینکه ذره ای از شخصیت امام بزرگوار که در این کتاب بیان شده ، خواننده رو مبهوت می‌کنه .
        

          این کتاب حاوی فرازهای طلایی از سخنان این عالم بزرگ هست . کسی که عمرش رو صرف مطالعه کتاب های کرده که شاید تو عمرمون اسمش رو هم نشنویم . رحمة الله علیه 
        

          این کتاب به ما یادآور میشه که ما جدا از ملیت ، امت واحد هستیم و اختلاف زادگاه باعث نمیشه هدف هامون جدا باشه و یا حتی در مقابل هم قرار بگیریم . هر کسی که به اسلام خدمت کنه در طرف ما هست اگرچه که از کشور دیگه ای باشه و هر کسی که دشمن اسلام هست در مقابلش هستیم اگرچه تو ایران به دنیا اومده باشه .
        

          موضوع خوب و داستان جالب و قشنگی داشت .