یادداشت‌های amjad (4)

          از اون کتابهایی که خوانش روان و ساده و قابل فهمی داشت،و زمینش نمیزاری اگه دست گرفتی،و شاید مثل من همه جملات نابش رو حتی گاهی پاورقی ها رو،حتی نامه ها و مکث ها رو😂 هایلایت کنی،در کل بهت کمک میکنه رشد کنی و خودتو قبول کنی ،و این همه خودتون رو برای اتفاقات سرزنش نکنید .خودتون رو بیش از همه دوست بدارید، که اگه دوست داشتید می‌تونید رابطه سالمی  با آدمهایی که باهاتون تو رابطه‌اند برقرار کنید.
        

          درون مایه داستان خوب  بود .منتها اصلا پردازش شخصیت ها و پردازش خود داستان قوی نبود،می‌تونست خیلی پر کشش باشه در کل اون تبلیغی که شد به نطرم فقط به خاطر اسمش بود.
        

          در برشی از کتاب نوشته :اَخبَتَ اِلی رَبِّهِم،منظور آن تواضع و پستی و ذلتی است که تو در برابر حق پیدا میکنی.اگر این معنا از ذلت تحقق پیدا کند،طبیعتاً زمینه برای ریزش فضل حق و بارور کردن عنایات او زیاد خواهد شد...
اخبات یعنی شکستگی،آن دل شکسته محبوبیت دارد ،مخبتین به وصال پروردگار می‌رسن....
 خراب هم که کردی سرتو بنداز پایین با عجز با شکستگی بگو من خراب کردم بیا و بگذر ازم ،قربونت برم.
میگه وقت برای برگشتن هست .امیدت به خدات باشه هر چقدرم غرق شدی، وقتی شکستی و برگشتی امید هست بهت،هنوزم میتونی بندش باشی☺️
        

           به خوبی فرهنگ حاکم بر جامعه زمان نویسنده  به تصویر کشیده شده بود،پرداختن به برخی جزییات  مشخص میکرد که نویسنده خودش تو این بستر بزرگ شده ،اما  انتظار داشتم استعمار و اشغال ایران رو گویا تر به تصویر بکشه  و جزییات بیشتری رو شرح میداد از شخصیت یوسف.
برخی کارکترها واقعا جای کار  بیشتری داشتن مثل مک ماهون...