یادداشت‌های محمد ایمان (6)

          این کتاب در کنار برخی موارد دیگر ، یکی از مناسب ترین پیشنهادات من برای کسانی است که می‌خواهند داستایفسکی را شروع کنند . رمانی کوتاه (۱۰۰ صفحه) ، نثری روان  ، خط فکری و داستانی ساده اما در عین حال گیرا و عمیق . 
این رمان جزو رمان هایی است که می‌توان آن را در دسته موضوعی عاشقانه قلمداد کرد اما نکته مهم درباره آثار داستایفسکی این است که علاوه بر خط داستانی ، جریان های مختلفی در بطن داستان درحال جریان است که باید به آنها نیز دقت داشت . 
        

          روستای استپانچیکوا یکی از ناشناخته ترین آثار فئودور داستایفسکی است که کم تر کسی به آن توجه داشته است . این کتاب جزو مهم ترین کتاب های نوشته شده در نیمه اول زندگی این نویسنده بزرگ است که در آن نگاه اعتراضی او نسبت به جامعه کاملا مشخص است . داستایفسکی در نیمه اول زندگی خود عمدتا به عنوان یک اصلاح طلب اجتماعی شناخته میشد و این کتاب گویی که یک خیزش اعتراضی بر علیه ریا کاران مذهبی است . 
البته در کنار دیگر آثار معروف داستایفسکی این کتاب چندان چنگی به دلم نزد ، اما باز نسبت به بسیاری از رمان های مختلف جلودار است . 
        

          تابستون امسال تا اینجا کلا به رمان و داستان گذشته و به هیچ وجه نمیتونم بگم از این موضوع ناراحتم ؛ درسته که نظم خاصی برای مطالعه نداشتم ... از داستایوفسکی به کافکا و یهو به سیمین دانشور اما واقعا رمان زیبایی هایی داره که زندگی آدم رو میتونه متفاوت تر از زندگی عادی شهری رقم بزنه . انگار تو با خوندن رمان یک سطل رنگ رو تو وجود خودت میپاچی در حالی که بیرونت کاملا سیاه سفیده.  

        

          جناب جبار رحمانی جزو اندیشمندان قابل احترام در حوزه مطالعات دینی و مذهبی هستن اما به نظرم در تألیف این کتاب بیشتر تا آنجا که دیدگاهی خاص و درخور در رابطه با هیئت های مذهبی ارائه داشته باشند به بررسی تاریخی این پدیده اجتماعی پرداخته اند . 
خلاصه که اگر میخواید مطالعات تخصصی در رابطه با هیئت های مذهبی در ایران داشته باشید این کتاب برای مقدمات مطالعتون خوبه چون یک تصویر تاریخی بهتون میده .