یادداشت‌های امیرعباس نوری (5)

          یه کمدی سیاه تموم عیار دقیقا همون چیزی که از مارتین مک دونا انتظار داری 
        

          نمیخواهم کتاب و  تفسیر کنم فقط میخوام حس و حالم از کتاب بگم
اول از همه کتاب کلا سخت خوان هست و نیاز به دقت زیادی داره 
توصیه من به شما اینکه  اگر فصلی رو شروع کردید تا وقتی که اون فصل تموم نشده توقف نکنید 

سه تا. ترجمه اصلی بازار  همشون خوبن 

بار فلسفی داستان زیاده و  از اون طرف با  نوع روایت تک  مونولوگی 
داستان   کتاب یکسری جاها رونده ش کند میشه و همین باعث این میشه که ذهن یکسری جاها خسته شه  و رغبت به ادامه نداشته باشه  به طور خلاصه خسته کننده میشه 

و در آخر این کتاب رو با یکی دوبار خوندن نمیتونی درکش کنی و بفهمیش 

        

          تنها چیزی  میتونم بگم اینکه 
نویسنده  جنون و سرخی عجیبی  رو تو تک تک جملات و فضای کتاب جا داده  بود  






        

          از معمولی هم معمولی تر
        

          قبل از اینکه جدی شروع کنم به کتاب خودن به تاریخ خیلی علاقه داشتم (تاریخ روسیه و آلمان به خصوص) و از فرصتی که نصیبم میشد برای مطالعه تاریخ استفاده میکردم  وقتی خواستم این کتاب رو شروع کنم دو دل. بودم چون قبلش کتابهایی خیلی ترند شده بودند مثل ملت عشق و.... خونده بودم و تجربه جالبی نبود خوندنش به اینم یه همچین حسی داشتم  بلاخره بعد کش و قوس زیاد شروع به خوندن کردم که نظرم به مقدمه اش جلب شد که میگه این کتاب  روایت بخشی از تاریخ روسیه است  واسه همین  ترغیب شدم به ادامه دادن کتاب به طرز عجیبی گیرابود جوری که تا صبح بیدار موندم و کتاب و تموم کردم روزه بعدش تو حال خودم بودم اوایل فکر میکردم که گیرایی کتاب بخاطر اینکه با اتکاء به تاریخ نوشته شده ولی بعد فهمیدم که قلم جورج اورول بود شیوه روایت شخصیت پردازی اورول باعث شده بود نتونی کتاب و زمین بذاری  ما با  شخصیت های کتاب آشنایی داشتی ما گوسفند رو اطرافمون احساس می‌کردیم  ما حداقل یک بار باکسر رو تو زندگیمون دیدیم
الان  که دوباره این کتاب و میخونم بازم برام تازگی داره  بازم همون حس قبلی دارم