یادداشت‌های کیانا (1)

          درست مثل ایوان ایلیچ و درست مثل ما و من و حتی کایوس:
انسان همیشه خودش را محور دنیا می‌بیند، طوری که انگار با مرگ او، همه چیز به پایان می‌رسد. حتی وقتی شاهد مرگ دیگری است، باز هم در دل احساس برتری می‌کند، چون هنوز خودش زنده است.
اما حقیقت این است که آن روز برای همه خواهد رسید. اما پس از آن، همچنان دنیا و ساکنانش بدون هیچ توقفی، همان‌طور که بوده، به راه خود ادامه می‌دهند؛ آسمان آبی می‌ماند، زمین نفس می‌کشد، و زندگی جاری خواهد بود، گویی که هیچ اتفاقی نیفتاده است.