یادداشت‌های سلطان زاده (5)

          به نام او
کتاب جذاب و خواندنی ای بود 
با این حال که خیلی سختی کشیده بودن این شخصیت ولی نفس سبز و امید وارانه ای داشت
ان شا الله که در آینده موانع برداشته بشه
        

          واقعاً داستان های سعدی خیلی قشنگ و لذت بخش اند برام 
با این حال که خیلی سال هست که از نوشتن این کتاب می گذرد 
ولی هنوز تازه است و در اطرافمان مثال هایی از آن دیده می شود 
چون واقعاً ایشون انسان پخته ای بودند واقعا درست و غلط و حق و باطل تو کتاب هاشون با انسانیت و فطرت آدم ها سازگار هست هر چند خیلیا با عینک روشن فکری به این باور ها پشت می کنند و قصد دارند آدم های دیگری رو هم با خودشون هم نظر کنند و به خودشون و دیگران ظلم کنند 
چیزی که مسلم است این است که حق و باطل هیچ گاه نمی تونن جای همدیگر  را بگیرند و یا حتی با هم تلفیق بشوند
        

          من خیلی با این کتاب نتونستم ارتباط برقرار کنم 
چون کلا رمان های عاشقانه مورد علاقه من نیست 
 به نظرم معقول ترین شخصیت مری بود 😅 
ولی نسبتا تصویر سازی خوبی داشت
        

          این کتاب خیلی دوست داشتنیه 
با این حال که بعضی اوقات از شدت توصیفات اون خسته می شدم 
ولی به نظرم این سبک از زندگی که سعی کنیم با محیط پیرامون مون آنقدر ارتباط های خوبی بگیریم و لذت ببریم و این احساس رو به دیگران هم ببخشیم توی ما خیلی کمرنگ شده و این کتاب می تواند تلنگر خوبی به ما بزند که زندگی خودمون رو با چیز های عبث به خودمون زهر نکنیم و به خاطر همه چی از خدا شکر گزاری کنیم 
شخصیت مورد علاقه من متیو بود که تو یکی از حرف هایش می گفت (من به شانس اعتقادی ندارم و معتقدم که همه ی این اتفاق های خوب به خاطر لطف خداونده) «چون کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم شاید عین دیالوگ رو نگفته باشم »
        

          کتاب خوبی بود 
به اطلاعات تاریخی من اضافه کرد مثلاً راجع به اتفاق هایی که توی عراق افتاده بود
بعضی قسمت ها می شد تصور خوبی داشت و حتی احساسات رو به جوشش می آورد و این برای من لذت بخش بود 
اما به نظر من خیلی ذهن خواننده رو منظم به سوی هدفی معین حرکت نمی داد هی از شاخه ای به شاخه ی دیگر می پرید که می تونست مانع لذت بردن از کتاب و موضوعش باشه