یادداشت‌های فائزه پورغریب (7)

          منطقی نبود. اگر شخصیت داستان پسر بود بازم می گفت موهات رو  بپوشون( در معنای حجابی که می خواست انتقال بده؟!)
        

          اگر دنیای اطرافت رو دوست نداری تا جایی که می تونی تغییرش بده. 
        

          عاشق این کتابم. به نظرم خیلی لطیفه مثل گلبرگ  های نرم و نازک یک گل .

اینکه چقدر باید عزت نفس و اعتماد به نفس داشته باشی که با وجود مخالفت ها و حتی مسخره شدن تو سط دیگران  کاری را که درست است، انجام دهی . در عین حال  آدم هایی که مخالف تو هستند را دوست داشته باشی. آن ها را ببینی ، به آن ها اهمیت بدهی و از این طریق تاثیر مثبتی در دنیای آن ها داشته باشی .

        

           این ایده که پاداش دختر داستان به خاطر کارهای خوب و کمک هایش، دادن زمان برای انجام کار مورد علاقه اش بود و دختر این زمان هایی که توسط مادر یا پدر روی کاغذ نوشته بود را جمع می کرد، دوست داشتم.
این نوع پاداش می تواند ارزش زمان را خیلی خوب به بچه ها نشان دهد. حتی می توانیم از این نوع پاداش برای تشویق خودمان استفاده کنیم.

دختر داستان به خاطر بیماری برادرش مجبور می شود به شهر دیگری برود و دوستش و شهر خود را رها کند. احساسات مختلفی را تجربه می کند و به درک دیگری از مفاهیم دست پیدا می کند.