یادداشت‌های فاطمه احمدی جو (2)

          بگو حواسش باشد که دوباره دل نبازد.هردل باختنی هم خوب نیست.روزی خواهی فهمید که قلب باید تنها زندگی کند،هرچیزی که بخواهد قلب آدم را فرا بگیرد بی ارزش است.
        

          طبیعت،طبیعت همه ی مارا در احاطه و چنبره ی خود دارد و نا ناتوان تر از آنیم که از حیطه ی آن به در آییم،یا که ژرف تر در این حیطه فرو رویم.مارا ناخواسته و نا منتظر در چرخه ی رقص خود در می آورد و با خود می برد و می برد،تا به آن روز که سرانجام خسته شویم و از آغوشش فروغلتیم.