یادداشت فاطمه احمدی جو

        طبیعت،طبیعت همه ی مارا در احاطه و چنبره ی خود دارد و نا ناتوان تر از آنیم که از حیطه ی آن به در آییم،یا که ژرف تر در این حیطه فرو رویم.مارا ناخواسته و نا منتظر در چرخه ی رقص خود در می آورد و با خود می برد و می برد،تا به آن روز که سرانجام خسته شویم و از آغوشش فروغلتیم.