یادداشت‌های Myra Mana (2)

          پیام خدمتکار تبعیض نژادی است و داستان در ایالت می سی سی پی آمریکا در سال‌های ۶۰ میلادی اتفاق می افتد.
کتاب تاثیرگذاری بود و شخصیت پردازی قوی ای هم داشت. از 
نظر من دیالوگ ها خیلی واقعی بودن و به افزایش دامنه ی واژگان من کمک زیادی کرد. 
فقط به نظرم یه کم بیش از حد طولانی بود کتاب .

منفورترین و تاریک ترین شخصیت این کتاب، شخصی است به نام هیلی. واقعا تاسف می خوردم که خیلی از دوستان هیلی، اینجور مطیعش بودن و بدون فکر و آگاهی و فقط به خاطر تایید شدن، حرف های اونو می پذیرفتن. از طرفی خیلی شخصیت اسکیتر رو دوست داشتم. استقلال و اتکای به نفسش در حالیکه توسط دوستانش طرد شده بود برای من تحسین برانگیز بود. شخصیت خانم لی فالت و عدم بلوغ اون هم در قسمت های مختلف داستان مشخص هست. شخصیت متین و باوقار ایبی لین و خرد و فلسفه ای که اون در زندگی به کار می برد، حالت معنوی خاصی به کتاب میداد. مینی هم در پایان کتاب منو خوشحال کرد که تونست تصمیم درستی برای زندگیش بگیره و به آزادی برسه.
در کل ، حس و حالم خوب بود موقع مطالعه و اونو به دوستان دیگه هم توصیه می کنم.
        

          در داستان به طور واضح می بینیم که چطور  رابطه ایوان در طول رمان با مفهوم مرگ تغییر می کنه. من شخصا از این رشد و آگاهی ایوان تحت تاثیر قرار گرفتم. از اینکه می دیدم در انتهای داستان ایوان مرگ رو که تا قبل از اون پذیرش نمی کرده، و حق خود نمی دونسته پذیرش می کنه و لحظه ای که از رفتار پسرش متاثر میشه ، پسری که دست او را می بوسه و برای پدرش گریه می کنه و عشق خودش رو در واپسین لحظات مرگ نثار پدر می کنه. به نظر من اینجاست که معنای واقعی عشق رو بار دیگه درک می کنه چون تا قبل از اون همدلی ها و فداکاری های گراسیم و واسیا تلنگری عمیق به او زده و باعث شده انگیزه ای بشه برای اون که معنادار زندگی کردنش رو به چالش بکشه . اینکه آیا معنادار زندگی کرده یا زندگی اش رو تباه کرده.