موضوع کتاب در حال و هوای دهه ۴۰ تا ۵۰ میلادی در یک شهر کوچک آمریکا و جدال اجتماعی زیر پوست شهر شکل گرفته است. زندگی طبقاتی که در شهر بین سیاهان و سفیدپوستان در جریان است. کتاب داستان شخصیتها را جداگانه روایت میکند ولی تمامی آنها با حلقه ای که یک زن روزنامه نگار است مرتبط می شوند. زنی که برخلاف اصول اجتماعی حاکم بر آن زمان دنبال تور کردن شوهر نیست.
یه جاهایی از کتاب کمی حوصله سر بر است اما در کل ارزش خواندن دارد. 
        

          تحلیل روان‌شناختی و اجتماعی "خدمتکار": قدرت روایت، هویت و صدای سرکوب‌شده

در مرکز داستان، ما با زنان سیاه‌پوستی روبه‌رو هستیم که قرن‌ها صدایشان در سکوت و ترس دفن شده. اما کاترین استاکت با روایت از نگاه این زنان، مرز سکوت رو می‌شکنه و به مخاطب نشون می‌ده که روایت کردنِ تجربه‌های شخصی چقدر می‌تونه رهایی‌بخش باشه.

آیبولین نماد زنانیه که احساساتشون رو سرکوب کردن تا زنده بمونن؛ اما نوشتن و بیان حقیقتش باعث می‌شه برای اولین‌بار با خودش صادق باشه. این روند رو می‌تونیم با مفهوم «کاتارسیس» در روان‌شناسی تطبیق بدیم؛ یعنی تخلیه‌ی عاطفی که منجر به آرامش درونی می‌شه.

اسکیتر اما نماینده‌ی «وجدان بیدارشده»‌ست. دختری از طبقه‌ی سفیدپوستِ ممتاز که کم‌کم متوجه تبعیضِ ناعادلانه‌ای می‌شه که همیشه بخشی از زندگی‌اش بوده ولی بهش توجه نمی‌کرده. اسکیتر از مرحله‌ی "همدردی" عبور می‌کنه و به "همبستگی" می‌رسه. این رشد شخصیتی چیزی شبیه «تغییر نگرش» در روان‌شناسی شناختی-رفتاریه؛ یعنی مواجهه با افکار قبلی، زیر سؤال بردنشون و جایگزینی‌شون با باورهای انسانی‌تر.

در نهایت، این کتاب یه درس قوی داره:
وقتی افراد به هم گوش بدن و تجربیات واقعی رو بدون سانسور بشنون، جرقه‌ی تغییر روشن می‌شه.
        

          کتابی پر صفحه (۷۰۰ص) از زبان خدمتکاران  زن سیاه پوستی که در دهه ی ۶۰میلادی به عنوان خدمتکار در خانه های  سفید پوستان  کار می کردند. کتاب از قوانین تبعیض نژادی می گوید البته بدون قضاوت. نه همه ی سفید پوست ها را برده دار و ظالم معرفی می کند و نه همه ی سیاهپوستان را مظلوم، ولی انچه‌ مسلم است، نژاد پرستی سفیدها کاملا نشان داده می شود. یکی دیگر از راوی های کتاب دختر نویسنده ی سفید پوستی است که رفتار هم ایالتی هایش را با زنان سیاه قبول ندارد و اوست که آنها را برای  بیان و نوشتن خاطراتشان  ترغیب می کند و شجاعتشان را بیدار  می کند.  مسائلی از این جنس همیشه برایم‌مهم بوده و این همان چیزی  است که باعث شد سال ها پیش رمان ریشه ها را بخوانم .
فیلمی به نام the help با استناد به همین رمان ساخته شده که بسیار دیدنی است و جوایز زیادی هم کسب کرده است.
        

          پیام خدمتکار تبعیض نژادی است و داستان در ایالت می سی سی پی آمریکا در سال‌های ۶۰ میلادی اتفاق می افتد.
کتاب تاثیرگذاری بود و شخصیت پردازی قوی ای هم داشت. از 
نظر من دیالوگ ها خیلی واقعی بودن و به افزایش دامنه ی واژگان من کمک زیادی کرد. 
فقط به نظرم یه کم بیش از حد طولانی بود کتاب .

منفورترین و تاریک ترین شخصیت این کتاب، شخصی است به نام هیلی. واقعا تاسف می خوردم که خیلی از دوستان هیلی، اینجور مطیعش بودن و بدون فکر و آگاهی و فقط به خاطر تایید شدن، حرف های اونو می پذیرفتن. از طرفی خیلی شخصیت اسکیتر رو دوست داشتم. استقلال و اتکای به نفسش در حالیکه توسط دوستانش طرد شده بود برای من تحسین برانگیز بود. شخصیت خانم لی فالت و عدم بلوغ اون هم در قسمت های مختلف داستان مشخص هست. شخصیت متین و باوقار ایبی لین و خرد و فلسفه ای که اون در زندگی به کار می برد، حالت معنوی خاصی به کتاب میداد. مینی هم در پایان کتاب منو خوشحال کرد که تونست تصمیم درستی برای زندگیش بگیره و به آزادی برسه.
در کل ، حس و حالم خوب بود موقع مطالعه و اونو به دوستان دیگه هم توصیه می کنم.