یادداشت‌های سمانه حسنی (4)

          کتاب اسکار و خانم صورتی نامه هایی است به خدا از زبان پسری به نام اسکار که مبتلا به سرطان است. 
        

          داستان از ترک خوردن خمره در یک مدرسه آغاز می شود. اما آنچه در روند داستان جذاب است تلاش مدیر مدرسه و دانش آموزان و حتی پدر و مادرهایشان برای حل مساله است. 
بارها تجربه ناکامی و تلاش دوباره برای خوانندگان کتاب که نوجوانان هستند میتواند آموزنده باشد. 
البته شیرینی قلم هوشنگ مرادی کرمانی کتاب را مناسب ۹ تا ۹۹ سال کرده است. 
قلم روان و ساده است ، پیچیدگی عجیب و غریبی در داستان نیست اما خواننده فضای روستایی را کاملا لمس میکند. از طبیعت تا روابط انسانی....

گمان میکنم مرادی کرمانی وقتی خمره را نوشت دست کرد در قوطی مخصوصش و گرد جادویی را روی این کتاب هم پاشید تا در عین سادگی شیرین و خواندنی باشد.
        

          خانه خوانی مرا دلتنگ ایوان خانه مادربزرگ کرد.
همان ایوانی که روی صندلی ای چوبی اش با دستی تکیه زده بر چانه انتظار آمدنم را می کشید.
همان جا که درود و بدرودش را برایم می فرستاد.
همان جا که عصرها مهمان چای خوش طعمش می شدم و گوشم را نوازش میداد با دو بیتی های  زیبایی که برایم میخواند. 
حالا اما با اینکه خانه هنوز هست و ایوان هم و حتی صندلی چوبی ، اما جای خالی مادربزرگ....

اگر دلتنگ روزهای کودکی در خانه هایی هستید که ایوان داشت و بهار خواب و حیاطی پر از دارو درخت خانه خوانی را بخوانید تا دلتنگ تر شوید!
علی طباطبایی نویسنده کتاب خانه خوانی دانشجوی رشته معماری در پایان نامه ارشد خود به بررسی تجربه زندگی در خانه های دوره گذار معماری تهران پرداخته است.
        

          رمان کوری داستان شهری را روایت می‌کند که مردمان آن در روزی عادی و در میانه انجام کارهای روزانه خویش به ناگاه کور می شوند. در ادامه نویسنده شرایط اسفناک و سخت مردمان این شهر پس از کوری  را بیان می‌کند.
شخصیت‌های داستان در بزنگاه هایی وادار به گرفتن تصمیماتی سخت می‌شوند که خواننده را شوکه می کند.
گویی کوری چشم ، جان و روح آنها را نیز کور کرده است.
اما تنها یک زن هست که....
ایده رمان کوری جذاب است و ساراماگو توانسته به خوبی ایده خود را پرداخت کند. 
کشش داستان عالی است و ممکن است یه شب بیداری با دست گرفتن این کتاب برای خواننده اش در راه باشد.😊
#کوری
#حلقه_کتابخوانی_مبنا
#با_کتاب_قد_بکش