یادداشت‌های خانم لوبیا (7)

          «امیلی در نیومون» داستان دختری خیال‌پرداز است که پس از از دست دادن والدینش به خانه‌ی خویشاوندانش می‌رود و با تخیل و قلمش دنیایی تازه می‌سازد. اگر آنه شرلی رو دوست داشتید، امیلی هم با نگاه شاعرانه و شیطنت‌هاش شما رو عاشق خودش می‌کنه؛ کتابی لطیف و زندگی‌بخش.
        

          یکی از آرزوهام امروز تیک خورد.
«خوندن کتاب فلسطین قبل از نابودی اسرائیل»
موقع جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، همش نگران بودم یه بلایی سر خودم یا کتابام بیاد و این بچه نخونده بمونه.
امروز روز جشن منه 🎉
من خیلی از این کتاب یاد گرفتم.
        

          «خار و میخک» رو شهید یحیی سنوار توی زندان‌های اسرائیل نوشته؛ وقتی کتاب رو گوش می‌دادم، انگار وسط کوچه‌های باریک غزه قدم می‌زدم و صدای نفس‌های آدم‌هاش رو می‌شنیدم.
امروز کتاب تموم شد… اما فکر می‌کنم تا مدت‌ها احمد و ابراهیم، غزه و اون میخک‌های کوچک و مقاوم، توی ذهنم زنده می‌مونن.🌿
        

          اینکه این کتاب رو دوبار خوندم فقط نشانه‌ی نقص عقلمه😐
من این کتاب رو بار اول زمان مدرسه‌ها خوندم، چند روز پیش برای یادآوری خاطرات، بصورت صوتی گوش دادمش. بنظرم اگر نوجوان نیستید مناسبتون نیست.
        

          امروز خوندنِ مردی به نام اوه تموم شد. با اوه خندیدم، عصبانی شدم، گریه کردم. خیــلی گریه کردم…
دلم نمی‌خواست هیچ‌وقت این قصه به آخر برسه. خیلی حس می‌کردم اوه خودِ منه، انگار بخشی از قلبم رو توی صفحه‌های این کتاب جا گذاشتم، پیشِ اوه…
می‌دونم یه روز، دوباره برمی‌گردم سراغ این کتاب؛ چون بعضی قصه‌ها، فقط قصه نیستن، یه جور زندگی‌ان.
        

          من این کتاب رو صوتی گوش دادم و واقعا قشنگ بود😍
انقدری قشنگ که دهن دوستان رو با زیادی برش‌های کتاب سرویس کردم🌱
        

          این کتاب برام از بقیشون جذاب‌تر بود و حیف که توی اون سنی که باید، اون‌قدری که باید از این مجموعه لذت نبردم😔