شروع کردم به خوندن...
ولی من فقط دیگه نمیخوندم
میخندیدم، گریه میکردم، شاد میشدم، غمگین میشدم و...
احساسات من برانگیخته شد!
و ساجده... چقدر زمان خوندن اون قسمت قلبم فشرده شد...
خیلی کتاب ها درمورد شهدا دیدم که بخاطر نوع نوشتن نویسنده، کسی بهش جذب نمیشه و یا ارتباط برقرار نمیکنه...
ولی واقعا قلم خانم ضرابی زاده یه چیز دیگه است و ازشون متشکرمم=)))
