یادداشت‌های مرضیه محمدی (7)

            ای تکیه گاه و پناهِ
زیباترین لحظه های 
پر عصمت و شکوهِ
تنهایی و خلوت من!
          

            وقتی چیزی را به خود می گیرید ، احساس رنجیدگی می کنید و واکنشتان و دفاع از اعتقادات خود و شکل گیری تناقض ها است.
از کاه کوه می سازید.
کتاب خیلی خوبیه.🥰
          

            اگر با لشک کولاکوفسکی همصدا شویم که «فیلسوف نه بذر می پاشد ، و نه محصول بر می‌دارد؛او‌ تنها خاک را زیر و رو می کند و شخم می زند»،و کار فلسفه را ایجاد شک در امور به ظاهر روشن و قابل درک و درگیر شدن با مسئله بدانیم ، آنگاه باید بگوییم که این کتاب براستی**فلسفه** است...

از دوست و استاد نازنینم بابت ترجمهٔ این کتاب متشکرم براستی که با این کتاب آموختیم پرسیدن مهم تر از پاسخ دادن است.