لازمه ی فیلسوف بودن این است که متن فلسفی را طوری نخوانیم که گویی به حدی موثق است که جز پذیرفتن آن کار دیگری برایمان نمانده است، بلکه باید آن را یکی از طرف های گفت و گویی محسوب کنیم که خود ما نیز در آن شریک ایم. باید موضوع را نقادانه بخوانیم، البته نقدی که سازنده است. باید بین جست و جوی نادرستی های استدلال و جست و جوی حقایق و بصیرت های موجود در استدلال توازن برقرار کنیم.
مهم است که از آنچه در صفحه ی پیش رویتان نوشته شده فراتر بروید. باید بکوشید انگیزه ی پس پشت استدلال ها را پیدا کنید. اگر مقدماتی در پس استدلال ها وجود دارد اما بیان نشده است، آنها را بیابید و ببینید چگونه میتوانید استدلال را به پیش ببرید. هر متنی که می خوانیم تقریبا همیشه آغاز یک پژوهش است نه پایانش.