یادداشت‌های محمد صالحی پور (5)

          کتاب کوتاه و آموزنده ای بود
دوست داشتم
هم علمی بود هم تاریخی
بیوگرافی خشک بود
تر بود😂
یادم میاد دکتر بدیع الزمان بود که بهمون گفته بود برید در مورد نیوتن بخونید
اون بود که حساب دیفرانسیل رو ابداع کرد
واقعاً هم همینطور بوده
اون فقط جاذبه رو کشف نکرده
علاوه بر اینا شکست نور و اپتیک هم نیوتن کشف کرده بوده

خیلی جالبه
با کشفیات و ابداعات این بزرگوار درحال حاضر
همونطور که از عینک ها و لنز هایی برای جراحی پزشکان و نجات جان انسان ها استفاده میشه
موشک هایی برای کشتن و گرفتن جان انسان ها استفاده میشه
        

          باید چند بار بخونمش !
در حین کوتاه بودن بنظرم پرمحتوا ترین کتابی بود که خونده بودم
(هرچند من اصلاً ۴ کتاب بیشتر نخوندم😐😂)
به هرحال واقعاً خیلی برام مفهومی بود
هر چندتا جمله که می‌خوندم میرفتم تو فکر 
خیلی طول میکشید تا ادامه‌شو بخونم
و اینکه جالب بود چطور یه نفر تو اون جنگ جهانی لعنتی تونسته یه همچین کتابی بنویسه
یه کتاب که هم برای بچه هاست هم برای آدم بزرگا؟
فصل نهمش خیلی جالب بود
اونجا که در مورد گل بود
و اونجا که میخواست ازش خداحافظی کنه 
و حتی بعدش
چون منم یه گل تو زندگیم دارم دقیقا مثل گل شازده
ولی خب "من هم کم تجربه تر از آن بودم که بدانم چگونه باید دوستش داشته باشم"
یا اونجا که شازده گفت
"آدم تو کویر احساس تنهایی می‌کنه
مار گفت: پیش آدم ها هم احساس تنهایی میکنی"
یا اهلی کردن روباه
و خیلی های دیگه ...
آها راستی اونجا که راوی داشت شازده رو به یاد میاورد، میگفت نمیخوام فراموش کنم چون پیدا کردن دوست سخته💔
        

          موقع خرید بیشتر مجذوب جلدش شده بودم
ولی محتواش هم مثل جلدش عالی بود
اینقدر جذاب و سرگرم‌کننده بود که ۳ چهار روزه تمومش کردم🔥
علی رغم اینکه نوشته بود ژانر نوجوان ولی من توصیه نمیکنم
خیلی بد آموزی داشت
و گاهاً مواردی ذکر شده بود که نباید
البته به خاطر اختلاف فرهنگ طبیعی بنظر میرسه
ولی خب صراحتاً بنظرم ترجمه‌اش کامل بود
خیلی راضی بودم
فقط آخرش خیلی عجیب تموم شد
دلم گرفت💔
کاش اون اتفاق نمی‌افتاد
واسه چند دقیقه خشکم زده بود
علی رغم اینکه در طول داستان داشتم می‌خندیدم و لذت میبردم و برام شیرین بود
ولی آخرین جمله
یه جمله چهار پنج کلمه ای داستان رو به تلخ ترین حالت ممکن به پایان رسوند
زندگی همه ما اینطور تموم میشه
مهم مسیر زندگیه
        

          کتاب خوبی بود ولی در حدی که ازش تعریف میکردن نبود. فقط تیتر ها رو میخوندم هم کفایت می‌کرد. یا فقط فصل آخر. چون عمدتاً داستان هایی که روایت شد چندان محتوایی نداشتن. با این حال از جهتی که تعداد صفحات کم بودن، خوندنش خالی از لطف نبود.
        

          با اینکه اهل کتاب خوندن نبودم ولی بالاخره با این کتاب شروع کردم. این کتاب به روش #ادبیات_تمثیلی نشون میداد که اگر آرمان های اولیه انقلاب رو فراموش کنیم محکوم به تکرار خواهیم بود.
کاراکتر مورد علاقه ام باکسر اسب بود، یه حیوون با اراده که در بدترین شرایط هم امیدوار بود و میگفت "بیشتر کار خواهم کرد". آخرش هم سلاخیش کردن. آره داستانش یوخته خشن بود🫠
و دیالوگی که نشون میده کتاب رو تا آخر خوندم این بود که "همه حیوانات برابرند ولی برخی حیوانات برتر اند(برابر تر اند)".
و اینکه از ترجمه زیاد خوشم نیومد، فکر میکنم ترجمه های بهتری هم باشه. فکر میکنم مقداری هم سانسور شده بود. احتمالاً برم دنبال یه نسخه کاملتر و یه بار دیگه بخونمش.