یادداشت محمد صالحی پور

        باید چند بار بخونمش !
در حین کوتاه بودن بنظرم پرمحتوا ترین کتابی بود که خونده بودم
(هرچند من اصلاً ۴ کتاب بیشتر نخوندم😐😂)
به هرحال واقعاً خیلی برام مفهومی بود
هر چندتا جمله که می‌خوندم میرفتم تو فکر 
خیلی طول میکشید تا ادامه‌شو بخونم
و اینکه جالب بود چطور یه نفر تو اون جنگ جهانی لعنتی تونسته یه همچین کتابی بنویسه
یه کتاب که هم برای بچه هاست هم برای آدم بزرگا؟
فصل نهمش خیلی جالب بود
اونجا که در مورد گل بود
و اونجا که میخواست ازش خداحافظی کنه 
و حتی بعدش
چون منم یه گل تو زندگیم دارم دقیقا مثل گل شازده
ولی خب "من هم کم تجربه تر از آن بودم که بدانم چگونه باید دوستش داشته باشم"
یا اونجا که شازده گفت
"آدم تو کویر احساس تنهایی می‌کنه
مار گفت: پیش آدم ها هم احساس تنهایی میکنی"
یا اهلی کردن روباه
و خیلی های دیگه ...
آها راستی اونجا که راوی داشت شازده رو به یاد میاورد، میگفت نمیخوام فراموش کنم چون پیدا کردن دوست سخته💔