یادداشت‌های ارغوان حسینی (5)

          سلام و نور 
اگه بخوام کتاب رو در یک کلمه توصیف کنم میتونم براش از کلمه «شیرین» استفاده کنم و تا حدودی ماجراجویانه . کتاب در مورد پنج بازنشسته به نام های مارتا ، کریستینا،آناگرتا،مغز و شن کش هست که تو خانه سالمندان زندگی میکنن اما اون ها  از وضعیت بدی که تو آسایشگاه وجود داره راضی نیستن  و یکبار با دیدن مستندی درباره وضعیت زندانیان تو زندان و بهتر بودن وضعیت زندانیان نسبت به سالمندان تصمیم می گیرن با انجام سرقت راهی زندان بشن، ماجراهای‌ کتاب خیلی جالبه و با اینکه شاید تصور کنید که سرقت های زیادی قراره اتفاق بیوفته اما فقط سه تا سرقت انجام میشه اما همین موضوع باعث پیش اومدن ماجراهای خیلی زیاد و جالبی میشه که این باند با نبوغ خودشون هربار مشکلات رو به شکلی حل میکنن ، تنها چیزی که برام یک مقدار باورش سخت بود سن زیاد اعضای این گروه بود که تقریبا بین هفتاد و پنج تا هشتاد بود و فکر میکنم برای انجام این سرقت ها نویسنده باید سن کم تری رو در نظر می گرفت اگرچه برای این موضوع هم در کتاب راه حلی درنظر گرفته بود . اگر که دوست دارین یه مدت ذهنتون از چیز های منفی خالی بشه و یه ماجراجویی خوب و شیرین رو شاهد باشین خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم ✨
        

          سلام و نور 
بالاخره بعد از کلی تلاش و مدت زمان تقریبا طولانی تونستم این کتاب رو تموم کنم . داستان در مورد دختری به نام اگنس گری هست که به علت مشکلات مالی و کمک به خانواده اش تصمیم می گیره شغل معلمی رو انتخاب کنه و برای تدریس به خونه اعیان بره ،تا صفحه ۱۵۰ کتاب تقریبا هیچ اتفاقی نمی‌افته و شما فقط نارضایتی های شخصیت اول داستان درمورد شغل و شاگردانش رو میخونید از این صفحه به بعد کمی داستان رنگ و روی عاشقانه به خودش می گیره اما ضعفی که به نظرم وجود داشت این بود که نویسنده به جزئیات و روابط شخصیت های دیگه خیلی بیشتر از شخصیت اصلی پرداخته بود و وقتی نوبت به آرامش و سکون شخصیت اصلی رسید حس کردم داستان خیلی سریع سرهم بندی شد ، اخر کتاب همه چی خیلی سریع و تند اتفاق افتاد انگار که نویسنده فقط میخواست کتاب رو با یه تعداد صفحه مشخص تموم کنه و وقتی نوبت به عاقبت شخصیت اصلی رسید تعداد صفحات هم تموم شده بود ، در مقایسه با پروفسور که اولین کتاب شارلوت برونته بود این کتاب ضعیف تر بود و پروفسور رو بیشتر دوست داشتم . اما اگر که علاقه دارین بدونید که یک معلم در اون دوران به چه شکلی زندگی می‌کرده و سختی های این شغل به چه صورت بود پیشنهادش میکنم و شاید اگه ریزبین باشین بتونید چند تا نکته مربوط به تعلیم و تربیت رو هم از کتاب دریافت کنید .شخصا چون خوندن کتاب های خواهران برونته یکی از هدف های کتابخوانی ام هست خوندم و به نظرم فقط برای یکبار قابل خوندنه و بر خلاف بقیه آثار خواهران برونته که دوست دارم مجدد بخونم این کتاب به این شکل نبود .
        

          سلام و نور 
وقتی این کتابو شروع کردم با دیدن جمله روی جلد کتاب یعنی « هنگام مطالعه آرام بخندید همسایه ها خوابیده اند » با خودم گفتم جمله تبلیغاتی است که روی جلد کتاب آمده است ‌. صفحات اول کتاب هم فقط لبخندی رو روی صورتم می آورد اما فکر نمی‌کردم این کتاب نه تنها منو به بلند خندیدن وادار کنه بلکه باعث بشه شب ها تا دیروقت و با چراغ مطالعه به خوندنش مشغول باشم ، الان که کتاب رو تموم کردم واقعا انگار خودم هم عضوی از خانواده محسن بودم و از تموم شدن کتاب ناراحتم 🥲 برای اینکه این ناراحتی ام خیلی طول نکشه چهار جلد دیگه کتاب رو فورا به لیست کتاب هایی که می‌خوام بخرم اضافه کردم .
داستان در مورد یک خانواده است که در زمان جنگ و در بجنورد زندگی می کنند راوی داستان فرزند آخر و شیطون خانواده یعنی محسن که به طرز جالبی اتفاقاتی که برای خانواده پیش میاد رو تعریف می‌کنه .
کتاب رو به همه پیشنهاد میکنم مطمئنم حالتون رو خوب می‌کنه و چی بهتر از این .
        

          برای من که از دوران بچگی همیشه سینمای هندوستان یا بهتر بگم بالیوود رو دنبال میکردم خوندن این کتاب تجربه خیلی خوبی بود ، به خصوص اینکه تا به حال از ادبیات هند چیزی نخونده بودم و به طور ناگهانی در کتاب فروشی با این کتاب رو به رو شدم و فقط بخاطر اینکه کتابی از هند بود اون رو خریدم ، اما با خوندنش واقعا لذت بردم ، داستان در مورد پسری از یک طبقه پایین به نام بالرام که حتی در ابتدا اسمی نداشته و این اسم رو هم  در مدرسه و به طور اتفاقی براش انتخاب می کنند اما این پسر برخلاف بقیه مردم هند مشتاق نیست که در قفس مرغ و خروس باشه و دوست داره راهی بر خلاف راه بقیه مردم کشورش بره و ما رو هم در این راه با خودش همراه می کنه ، کتاب رو دوست داشتم و توصیفاتش تا حد زیادی واقعی بود و میشه گفت وضعیت در هند متاسفانه به همین شکله. 
پیشنهاد میکنم حتما بعد خوندن کتاب فیلمی که به همین اسم ساخته شده رو هم تماشا کنید .
        

          در مقایسه با اثر دیگه ای از همین نویسنده یعنی عارف جان سوخته باید بگم که عارف جان سوخته رو خیلی بیشتر دوست داشتم و باهاش ارتباط برقرار کردم ، اگرچه که در ارتباط با آثار مولانا خیلی بی تجربه نیستم و تا حد کمی با این فضا آشنا هستم  ولی فهم این کتاب یا بهتر بگم فهم برخی از حکایت ها برام مشکل بود که حتما لازمه در موردشون بیشتر بخونم تا بتونم به فهمش برسم ، شیوه نویسنده در بیان شعر های مثنوی معنوی رو دوست داشتم به خصوص انتخاب مصرعی از شعر به عنوان نام یا عنوان اون داستان ، تجربه خوبی در مورد آثار مولانا برام بود .