یادداشت‌های محمد علی عالم شناس (7)

          خیلی وقت پیش وقتی بچه تر بودم خواندم.
تقریبا چیزی از آن یادم نیست...
اما یادم هست تا مدت ها من را از خواندن داستان های بلند و رمان زده کرد.🙂
        

          و ماجرای آن خواب....
مراجعه کنید به کتاب آقا سید محسن
        

          رحمت خدا بر استاد زروئی نصر آباد
طنز اجتماعی بسیار شیرین و گویایی را میتوانیم در آثار او ببینیم.
مخصوصا این کتاب که مجموعه داستان های طنز و کنایه آمیزه
        

          اولین کتابی که از امیرخانی خواندم...
قلم بسیار عالی و خاصش را دوست داشتم...
        

          وقتی کمونیست ها به راحتی مردم را به میدان مبارزه می کشاندند. مجاهدان اسلام ناب نمیدانستند در مقابل سوال مردم که میگفتند : ما که نماز مان را میخوانیم روزه میگیریم دیگر چه نیازی به انقلاب داریم ، چه بگویند.
دردی پیدا شد که باید به دست اندیشمندان اسلامی دوا شود.
آن داروی شفا بخش جزوه ی روح توحید نفی عبودیت غیر خداست.
متن سختی دارد اما یک متن اندیشه ایست باید خوانده شود به آن اندیشه شود تا نرم افزار ذهن شود.
        

          درود خدا بر نادر ابراهیمی
فکر میکنم قبل از خواندن طرح کلی این کتاب واجب است خوانده شود. مخصوصا برای نوجوانان آزاده
        

          در هیاهوی افکار نوجوانی، آن هنگام که بر میخواستم تا توی دهان نا عدالتی ها بزنم اما دستم را خالی میدیدم؛ آن هنگام که حتی انقلاب اسلامی را پروژه ی بسیار عالی اما شکست خورده ی جریان حق میدانستم و آنگاه که از تحلیل اتفاقات هر چه پیچیده تر در بستر زمان خویش باز می ماندم؛ این تو بودی که از بالای چاه گمراهی از انتهای آن نور از بالا تابیده ، طنابی از سال 1353 انداختی و مرا در سال 1401 نجات دادی. ای استاد سید علی حسینی خامنه ای!