یادداشت‌های معصومه ناطقی (6)

          ایوان برایم شخصیت جالبی نیست اما دلم به حالش میسوزد؛ بنظرم او همواره مرده است.

        

          نویسنده خیلی زود در داستان را برایم باز کرد، فکر کنم از صفحه سوم بود ک مثل ایوان چشم هایم به گره های بقچه مرد تاجیک بود.

کتاب روان و خوانش آن یک روزه است.
دو سه قسمت از کتاب طعم لذیذی برایم داشت ولی در کل بنظرم یک نگارش معمولی می‌آید.
        

          وقتی در حیطه معلمی ب دنبال کتاب میگشتم، خیلی پیشنهاد شد!
 اما اغلب راهکار ها منسوخ است.
        

          متن و نگارش کتاب و حتی وصف و احوالات، دلنشینم نبود، اما در جستجوی سرنخ هایی از شخصیت ساخته شده‌ی شهید علی کسایی، کنجکاوانه ورق میزدم و کلمات را می‌کاویدم؛ هنوز در ابهام و خیال اینکه چگونه میشود علی ساخت یا علی شد با نفسم چک و چانه میزنم.
بگذریم!
بخوانید اما سیراب نمیشوید، هنوز میخواهید بدانید.
        

          میتواند یک استارت باشد.
        

          امتیاز یک و نیم از پنج!
_البته..

خب چرا؟
آیا کتاب روون نبود؟
_بود.

آیا توصیفات ب قدر کافی فضا سازی نکرده بود؟
_اتفاقا کرده بود.

آیا جریان داستان پر از لحظاتی نبود ک تو رو ب گذشته ببره؟!
_آممم، اتفاقا این کارو هم ی کمی انجام داد.

قفل شدم، میشه بگی نقدت چیه؟
_آه، غمگین شدم ک برادلی مث بقیه بچهای کلاس یک آدم معمولی شد. 

⁉️
آیا از این ب بعد برادلی بابت انجام ندادن تکالیفش، نگران میشود؟ میترسد ک دوستانش را از دست بدهد؟ آیا از این ب بعد باید نگهبان ستاره های طلایی اش باشد؟!