یادداشت‌های نوید (3)

          بعد از حریم و نامیرا، با امید مستوری را شروع کردم. اما بد نامیدمان کرد آقای  کرمیار!
یک موضوع خوب و جذاب با یک پرداخت ضعیف، حیف شد واقعا.
        

          داستان‌هایی کوتاه با توصیفات و جزئیاتی دقیق و دل‌نشین. به نظرم توصیف جزئیات را باید کلمه به کلمه خواند و ایستاد و در موردش تأمل کرد.
حجم کتاب کم  و سبک است اما به نظر با فاصله بین هر داستان هر کدام در عمق جان نفوذ می‌کند.
اکثر داستان‌ها تلخ پیش می‌روند اما حتما یکی از بهترین داستان‌کوتاه‌هایی است که تا امروز خوانده‌ام.
        

          من کتاب را خیلی دوست داشتم و برایم روایت اتفاقات و اعمال و مکان‌ها شیرین و دل‌چسب بود و خیلی جاها خودم را در آن موقعیت تصور کردم.
اما بازخورد‌ها را که دیدم ظاهرا خیلی بقیه ارتباطی با کتاب برقرار نکردند که شاید دلیل آن هم بیشتر فن نوشتن باشد و نه محتوا قاعدتا.
البته باید سفرنامه‌های قدیمی‌تر را هم خواند تا بتوان مقایسه پخته‌تری داشت.
اما در مجموع به نظرم دل‌نشین و گیرا بود.