یادداشت‌های حمید اردلان (5)

          همه‌اش زیر سر انگلیسیاس، توهومات این پیرمرد خرفت نیست و
انتهای داستان  مش‌قاسم با پول اون زمین‌ها به نون و نوایی میرسه و میشه جزو فاتحین و ...🤣🤣🤣
طوفانی‌ترین شخصیت داستان، عمو اسدالله بود
اگر نخوندید به شدت پیشنهاد میشه
        

          گرسنگی قیمت‌ها را به من یاد داد. فکرِ نانِ تازه مرا کاملاً از خود بی‌خود می‌کرد. من غروب‌ها ساعت‌های متمادی بی‌هدف در شهر پرسه می‌زدم و به هیچ چیز دیگر فکر نمی‌کردم به جز نان. چشم‌هایم می‌سوخت. زانوهایم از ضعف خم می‌شد و حس می‌کردم چیزی مثل گرگ درنده در وجودم هست. نان.


        

          دلم می‌خواست او را در آغوش بگیرم و در آغوش گرم و مهرپرورش زندگی و غمهایش را بدست فراموشی بسپارم. اما می‌ترسیدم همچون غزالی از من بگریزد و تا ابد داغ فراقش را به دلم بگذارد.
        

          شکم نان می‌خواهد. گفتگو که حالی‌اش نمی‌شود.