یادداشت‌های زرا رضائی🌱 (4)

          اولین آشناییم با عباس معروفی اونقدری دلنشنین بود  که قطعا سمفونی مردگان هم به زودی خواهم خوند.
فکر‌میکنم خیلی ها نتونن با سبک نوشتن و قلمش همراه بشن. تلفیقی از گذشته و گذشته تر و حال.. حتی هر ازگاهی آینده. شاید اگر سه سال پیش که خریدم کتاب رو خونده بودم منم همراه نمی‌شدم و چقدر خوشحالم موند تا  این لحظه.


جدال نوشافرین بین حسینا و معصوم اوایل شبیه جدال بین منطق و احساس بود برام اما هرچقدر جلوتر رفت، دیدم معصوم نه با منطق انتخاب درستیه و نه احساس، و چقدر شبیه بود به گاهی لحظات زندگی زهرا.


دلم میخواد بنویسم از سال بلوا تا خاطرم بمونه داستانش. ولی بیشتر از این ذهن یاری نمیکنه...
        

          و من بعد گذشت چند ماه خواستم چند خطی از سیر عشق بنویسم تا با مرور این چند خط یادم بماندش.
هایلایت شده ها را مرور کردم، بعضی قسمت ها را خواندم و فهمیدم سیر عشق جز همان کتاب هایی است که نمی‌شود گوشه ای را هایلایت کرد و باقی را نخواند، انگار که یک بخش از اول تا آخر باهم به آن بخش معنا می دهد.
فکر میکنم هر سری با خواندن سیر عشق بتوان یافته های جدیدی به دست آورد. اما حیف که من انتخابم کتاب تکراری نیست، حداقل این کتاب نیست.
شاید بعد ها، چند سال که عشق را زندگی کردم ، باز به مرور این کتاب راغب باشم.
        

          آدم خوندن کتاب های تکراری نیستم...
اما میدونم تا وقتی درون قدرتمندی ندارم و به یه باد بندم برای پرت شدن از مسیرم، باید به خوندنش عادت کنم.
این کتاب رو با وجود اینکه بار سوم بود خوندم، باز هم تازگی و تفاوت داشت برام. 
با خوندنش، ذهنیتت رو به نماز نو میکنی.
        

          خیلی خلاصه میخوام بگم برای خودم، که یادم بمونه بعد از خوندن این کتاب چجوری حج رفتن و دیدن کعبه تونست تو آرزو هام جا باز کنه...🤍

قسمت های پررنگ شده زیادی داره این کتاب؛ هر از گاهی میرم مرور میکنم و یکی دوتاش رو مهمونتون میکنم.