یادداشت‌های عمو دهقان (3)

          خرده خاطرات جالبی بود. طبیعتا نباید انتظار یک شاهکار ادبی رو داشته باشیم ولی همین شاهکار نبودن و نزدیک بودن اون به زندگی واقعی، جالب و خواندنیش کرده. گاهی بی‌نمک هست ولی خب زندگی هم همینه!
        

          داستان کوتاه و جامعی بود. استعاره‌های استفاده شده توسط داستایفسکی، قابل فهم بود و برای جامعه معاصر ایران، قابل تعمیم بود. نسخه صوتی کتاب که با صدای تایماز رضوانی بود، گوش‌نواز بود.
        

          کتاب نه آنچنان سفرنامه بود و نه آنچنان غذانوشت‌های یک سفر! با توجه به زمان حضور نویسنده در کشور ایتالیا و تجربه قبلی سفر به آن‌جا، نویسنده می‌توانست نسبت به آداب غذایی و انواع غذاها _ مثلا غذاهای شهرهای مختلف - واکنش بیشتری نشان دهد و برای خواننده کتاب از تجربه آن‌ها بنویسد؛ نویسنده چندبار سعی کرد که چنین تجربه‌هایی را کتاب بیاورد و از نظر من، موفق هم بود. مثال آن نیز به افتخار کردن مردمان شهری از ایتالیا به تولید پنیرش بود!
مواجهه جدیدی که با ایتالیا و مردمانش صورت گرفت، کار را برای خواننده، جذاب می‌کند. می‌توان ادعا کرد که رفتار ایتالیایی، شرقی‌ترین رفتار میان کشورهای اروپایی و علی‌الخصوص غرب آن است.