اولین سفرنامه‌ای بود که خواندم. بیشتر جنبهٔ روزانه‌نویسی یا خاطره گویی برایم داشت، لذت بردم. از همان اوایل کتاب نویسنده تکلیفش را با مخاطب مشخص می‌کند که این تو بمیری‌ها از آن‌هایش نیست و این سفرنامه قرار است متفاوت باشد. با اینکه تا به حال قسمت نشده و حج نرفتم ولی توصیفات مکانی و حالات نویسنده، توانست تا حدی من را همراه کند. در آخر فکر می‌کنم اگر حاج حامد عسکری سفرنامهٔ اربعین را بنویسد محشر می‌شود.
