یادداشت‌های Hilda ( Lama ver. ) (6)

          همه‌ی ما موقع خوندن این کتاب: 😭☠️💔🔪💢
موقع نظر دادن راجع بهش: ⭐⭐⭐⭐⭐
        

          😭🙏🏻 Who's crying? not me
        

          من بعد از خوندن پاراگراف آخرِ صفحه‌ی آخر کتاب: 💀؟
هنوزم تو شوک موندم.
باورم نمیشه تموم شد. 😭🛐. بخونیدش.
یا شایدم بهتره نخونیدش. نمیدونم. ولی واقعا این فقط یه کتاب ۲۲۰صفحه‌ایِ عادی نیست🙏🏻. خیلی بیشتر ازیناست.
(واقعا میگم اگه یه روز واقعا دنیا اینجوری بشه، کاش بمیرم ولی اون روز رو نبینم. تصورشم وحشتناکه.)
        

          خیلی خب، این کتاب رو کمی پیش به اتمام رسوندم و وای. فقط وای😭.
اول از همه ایده‌ی کتاب که خیلی متفاوت بود و کلا من هیچ جایی کتابی که ایده مشابهی داشته باشه ندیدم، و خیلی جالب بود که نویسنده همچین چیزی به ذهنش رسیده بود🎀.
احساسات بین کیلن و ایکینلی به خصوص اوایل آشنا شدنشون خیلی 💘💘💘 بود. شخصیت اقیانوس هم خیلی دوست داشتنی بود و علاوه‌بر احساس قدرت مطلقی که تلقی میکرد خیلی مظلوم بود.. درواقع مظلوم حق مطلب رو ادا نمیکنه، خودتون باید کتاب رو بخونید تا متوجه منظورم بشید :(  .
شخصیتهای دیگه هم خوب بهشون رسیدگی شده بود و ویژگیهای شخصیتیشون خیلی واقعی بود ولی یه نکته‌ای که داشت این بود که زیاد ظاهر شخصیتها توی کتاب مشخص نبود و فقط یه بخشهایی یکم درموردشون گفته شده بود که حالا فکرکنم میشه ازش گذشت.
درکل این کتاب رو دوست داشتم و پیشنهادش میکنم، داستانی که داشت توی قلبم میمونه💌.
        

          این «گیللیلیلییی»ترین کتاب مصوری بود که پارسال خوندم :')
دوستی بین این دوتا یه قسمتی از قلبم رو تا ابد برای خودش نگه میداره و سوپرایز آخر کتاب هم خیلی بامزه‌ست😭🎀.
خوندنش ضرری نداره، باعث میشه حالتون خوب بشه و یادتون بیاد مشکلاتتون همیشگی نیستن و چیزای مهمتری هم هست. چیزایی مثل خودتون، خونه‌تون و حلقه‌ی پری‌ها🤭.
        

          منظورتون چیه که این کتاب رو دوست نداشتید؟ :(
این سبک کتاب تا ابد جزو موردعلاقه‌هام میمونه💘. (کاش هیچوقت گمش نمیکردم.)
خیلی خب، این کتاب از اولین باری که خوندمش منو اینجوری کرده بود که «😶‍🌫️😶‍🌫️😶‍🌫️». خیلی برام عجیب و متفاوت جلوه کرده بود و موضوعش با بقیه‌ی کتابهایی که خوندم فرق داشت.
بماند که تا مدتی به جغدها مشکوک بودم. (ایشالا هیچکدوممون رو ندزدن.)
داستانش متفاوت بود و منی که کلا شبا به اینجور موضوعات فکر میکردم رو متعجب کرد که وای، کلی آدمای دیگه هم همچین تفکراتی تو سرشونه. علاوه‌بر اینکه شخصیت اصلیش خیلی مظلوم بود و خب فکر کنم حق داشت، پایان کتاب هم باعث شد یه بار دیگه «😶‍🌫️😶‍🌫️😶‍🌫️»  بشم.
خوندنش ضرری نداره، امتحانش کنید، کتاب باحالیه. (و مراقب باشید گمش نکنید😭. دو هفته بخاطرش افسرده بودم.)