یادداشت‌های غفارپور (4)

          به اندازه ی یک روستا شخصیت در این کتاب هست. از مرگان و عباسْ پشمال گرفته تا علی گناو و سردار.اما داستان، داستان هیچ کدام از اینها نیست. نه داستان قنات در حال خشک شدن است و نه دست های همیشه در کار مرگان. بلکه، داستان کسی است که نیست! 
داستان فقدان سلوچ. مانند نام کتاب. این کتاب داستان جای خالی سلوچ است.
        

           کم قطر٬ روان اما پر عمق.
مخاطب کتاب (و یادداشت من) کسانی هستند که نقش پدر٬ برایشان  پررنگ و گاه مخلوط شده با تنفر٬کینه و علاقه ای مبحوت شده است. 
این افراد با کتاب اشک خواهند ریخت. خواندنش برایشان طاقت فرسا و ضروری خواهد بود حتی اگر اواسط کتاب٬ان را گوشه ای پرت کنند٬ تا پرده هایی از زندگی‌شان را انطور به وضوح و با بی رحمی به رخشان نکشد. اما نامه به پدر را بخوانید با انزجار بخوانید و با ارامش روح تمام کنید. همدردی مثل کافکارا بیابید. آرامش او شمارا هم آرام خواهد کرد.
        

          یک بار بنیوشید٬یک بار بخوانید٬یکبار کشف کنید!
آن وقت می‌توانید بگویید جنایت را مرتکب شدید و مکافات را زندگی کردید...

        

          اگر یک کتاب طولانی پر از تالار و چای و رقص میخواهید در حالی که بزرگ ترین دغدغه شخصیت ها ٬ کثیف شدن پایین دامن های پرچینشون  و بزرگتر بودن خونه همسایه و شوهر نداشتن دختر هاشون تبریک میگم این کتاب هشتصد صفحه توصیف آبکی  و مشکلات الکی داره کاملا مناسب شما!