یادداشت نادیا جوینده

        آقای معروفی حالا که نیستی خدا رحمتت کند. 

چقدر زیرکانه نفوذ چرچیل مابانه ی انگلیسی ها در کشور را به نمایش کشیدی.
چقدر هنرمندانه به خاک سیاه نشستن خانواده ها توسط روس ها را نشان دادی.
چقدر صادقانه نفوذ نرم آمریکایی ها را در جسم و روح این ملت در قالب فروش خنزر پنزر های شرکت بایکوت معرفی کردی.
چقدر تفکر برانگیز به تاثیرات پایدار تربیت در کودکی و نقش والدین در سرنوشت فرزندان اشاره کردی.

حس انزجار صحنه ی برادر کشی،  چقدر چیره دستانه به تصویر کشیده شده بود.
در هر جمله که در صحنه پیش میرفت بیشتر در خود فرو میرفتم و در انتها مچاله شده بودم. 

جایی عباس معروفی گفته بود که جرقه ی اصلی نوشتن این کتاب از خواندن مطلبی در ستون حوادث روزنامه خورده شده. جایی که خوانده؛ برادری برادرش را بخاطر ۳۵ هزار تومان کشته بود و این حس تلخ را در این کتاب و در اوج آن صحنه ی برادر کشی به تصویر کشیده بود.