یادداشت فضل الله روش مهر

        قامتت هست همچو پیغمبر(ص)، به بلندای آن ردا آقا
شانه هایت عجیب اندازه ست، که شود حامل عبا آقا

ای ردای نبوتت بر دوش، ای عبای امام ها ارثت
بکشان این دل پریشان را، به بر سایه کسا آقا

مثل آن پیرزن به نیشابور، به حضورت امید بسته دلم
آب و جارو ست کار هر روزم، السلام علی الرضا، آقا_

چند وقتی شده ست و من دورم، از دلیل بکای ابن شبیب
به کرم رزق ما عطا فرما، سفری سوی کربلا آقا

به حریمی که آبیاری شد، باغِ جنتْ سرشت آبادش
به غم و خون پاک یارانی، که عظیم اند در وفا آقا

«لا اله» است قبل «الا الله»، قبل آن هم ولایتت شرط است
ای تو حصن ربوبیِ علوی، هست جایی برای ما آقا؟ 

عالمان یهودی و زرتشت، در عجب گشته اند از سخنت
رأسِ جالوت و هِربِذ اکبر، غرق یک قطره از شما آقا

عطش مروْ را جواب تویی، اذن باران به آسمان دادی
به کویر دلم نگاهی کن، ای فراتر ز ما سوا، آقا

قسمت می دهم به اسم جواد، که نیاید سیاه روزی که
بشود نوکرت غریق لجن، بشود از شما جدا آقا

ف. ر