یادداشت نغمه رحیمی‌پور

        
توفیق شد این کتاب رو خوندم.
کتاب دو بخش است. بخش اول نامه‌ی تند دختری از طبقه‌ی مستضعف به نام فاطمه که برای نویسنده‌ی محبوبش نادر ابراهیمی نگاشته‌.
پر از درد و فحش و نفرین که از انقلاب چه توقع داشتیم و چه شد! پر از شعارها و توقعات و تفکرات پر احساس اول انقلابی که هیچ کدام برآورده نشدند.

بخش دوم کتاب پاسخ نادر ابراهیمی است به این نامه. با خواندن هر جمله و هر بند "خدایت رحمت کنادی" می‌فرستی بر برادر نادر که در آن ایام آغازین انقلاب چه خوب انقلاب را فهمیده و چه خوب پاسخ داده است!
پاسخ که نه!
که برای آن دختر زجر کشیده‌ی انقلابی مطالبه‌گر، ارائه‌ی پاسخ‌های اقناعی که برای بستن دهان خصم به کار می‌رود، جفاست ولی نادر مانند یک معلم، افق نگاه و تفکر مخاطبش را ارتقا می‌دهد.

حیف که ادامه‌ی این نامه‌نگاری که نادر در انتهای کتابش وعده می‌دهد، هیچ‌وقت نگاشته نشد.