یادداشت زهرا نجاری

        اینکه چه امتیازی بگیره، بستگی به این داره که از خوندنش چه انتظاری داشتیم. من فکر می کردم یک کتاب آموزشی باشه، بهم مفاهیم جدید یاد بده و کمکم کنه از « تفکر طراحی» به صورت عملی و حساب شده در زندگیم استفاده کنم. در حقیقت فکر می کردم این کتاب بتونه یک راهنمای گام به گام برای دستیابی به اون هدف مشخصی باشه که در زندگی برام خیلی مهمه.
اما اینطور نبود!
هنر دستیابی، داستان ها و خاطرات نویسنده از دوران استادی در دانشکده طراحی استنفورد و بقیه ی مراحل زندگیشه. اتفاقا داستان پرداز خوبی هم هست و به من این حس رو منتقل کرد که اگر به صورت حضوری همدیگر رو ملاقات می کردیم، برام شیرین بود بشینم و با دست زیر چونه م به داستان ها و خاطراتش گوش بدم. 
اما توده ی عظیم خاطرات و داستان هاش دیکه در صد صفحه ی انتهایی کتاب برام خسته کننده شده بود. دنبال چیزی می گشتم که توی این کتاب نبود و این من رو دلزده کرد.