یادداشت Sheida Hanafi

        این معرفی با طرفداری همیشگی من از ضابطیان نوشته شده 🥲😅 و ممکنه نظر همه این نباشه 🥹🤣

🍊 «نوشابه زرد» — خاطره‌ای در بطری شیشه‌ای

«نوشابه زرد» فقط یه سفرنامه از کانادا نیست، یک دیدار دوباره با رؤیایی قدیمیه، رؤیایی که سال‌ها تو ذهن ما ایرانی‌ها، پشتِ قاب تلویزیون‌های دهه شصت و هفتاد رنگ گرفته بود: یک کشور رویایی، منظم، خوش‌برخورد و آرام… و حالا منصور ضابطیان، با نگاهی پخته‌تر از سفرهای قبلی‌اش، پا به این رؤیای قدیمی گذاشته و اون رو با چشمان واقعی لمس کرده.

تو این کتاب، خبری از خاطرات پرت و پلا و شلوغی‌های توریستی نیست. انگار نویسنده، مثل کسی که سال‌هاست جهانگردی می‌کنه، بالاخره رسیده به نقطه‌ای که بیشتر می‌بیند تا صرفاً «وصف کند».
طنزش، دیگه نیش‌دار یا اغراق‌شده نیست؛ گرم و درون‌گراست، جایی که به جای خندیدن، دلت می‌خواد سر تکون بدی و بگی: «آره... منم همین‌طور فکر می‌کردم.»

نوشابه زرد اسم عجیبیه، نه؟ اما وقتی کتاب رو بخونی، می‌فهمی که اسمش استعاره‌ایه از اون حس نوستالژیکی که همیشه باهاش بزرگ شدیم، همون حسی که وقتی وارد کانادا می‌شی و آدم‌ها رو می‌بینی، یه جایی ته دلت می‌لرزه. مثل دیدن یه نوشابه زرد قدیمی پشت ویترین مغازه‌ای توی کوچه پس‌کوچه‌های خاطرات.