یادداشت سعید بیگی

        نثر این کتاب طوری بود که در چندین صفحه سرعت مطالعه را کم می‌کرد، ولی در کل زبان روایت و ویرایش خوب بود.

داستان از زبان «عایده» که دختری لبنانی و شیعه است، روایت می‌شود. او مادربزرگی دارد نابینا، که مورد احترام مردم کفرا است، زیرا بسیار مقید و مومن است و حکایت‌هایی جالب و معنوی از او نقل شده است.

«عایده» ابتدا نزد زن همسایه که سنی است، با نماز و حجاب آشنا می‌شود و سپس هنگام دیدار مادربزرگش در روستا، از او نماز و بسیاری از احکام و دستورات و اطلاعات لازم را فرامی‌گیرد و با وجود مخالفت مادرش، با اصرار محجبه و چادری می‌شود و با پسری که عضو مقاومت اسلامی لبنان است، ازدواج می‌کند.

دایی‌های «عایده» هم مومن و اهل نماز و مسجد هستند، اما مادرش به دلیل زندگی در بیروت، از فضای دین و مذهب کمی جدا شده و بیرون آمده است و با توصیۀ برادر بزرگتر و مادرش ـ یعنی دایی و مادربزرگ «عایده» ـ دوباره به نماز و دین روی می‌آورد.

«عایده» سه فرزند دارد که پسر اولش محمدعلی عضو مقاومت است و پسر دومش علی هم با حمایت خانواده، به‌ویژه مادر و راهنمایی برادر بزرگترش به مقاومت می‌پیوندد و در هفده سالگی در سوریه به دست تکفیری‌ها به شهادت می‌رسد.

بیشتر ماجراهای کتاب به زندگی علی می‌پردازد؛ از پیش از تولدش تا تولد و درس‌خواندن و شیطنت‌هایش و بزرگ شدن و پیوستنش به مقاومت اسلامی لبنان و دیدن دوره‌های مختلف رزمی، عقیدتی و فرهنگی و رسیدن به جایی که تنها آرزوی شهادت را دارد.

ماجراهای کتاب خواندنی است و شیرینی خاصی دارد و زندگی خانوادۀ یک شهید لبنانی، به‌ویژه مادر شهید را حکایت می‌کند.

سخنان، روحیه و سبک زندگی ایمانی و اسلامی «عایده» که خانوادۀ خودش و همسرش را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد، بسیار زیبا و بی‌پرده به تصویر کشیده شده و مرحله به مرحله، سیر رشد روحی و معنوی این بانوی لبنانی و مادر شهید را به خوبی نشان داده و بیان کرده است.

انسان با خواندن این کتاب از روحیۀ این زن مسلمان تعجب می‌کند که چطور برای فرزندش دعا می‌کند و از امام رضا علیه‌السلام، شهادت پسر جوانش را طلب می‌کند!

اگر در اطراف خودمان چنین انسان‌های با ایمانی از زن و مرد را ندیده بودم، چه بسا تصور می‌کردم که اینها همه نمایش و شعارند و چنین انسان‌هایی را نمی‌توان در روی زمین یافت و مشاهده کرد و تنها در افسانه‌ها و قصه‌ها می‌توان پیداشان کرد.

در جای‌جایِ کتاب، به‌ویژه بخش شهادت همرزمان علی و بعد شهادت خودِ علی، اشک بدون اجازه سرازیر می‌شود؛ آن هم نه به دلیل فرم خاص روایت یا هنر نویسنده؛ بلکه به جهت عریانی خلوص و شهامت و شجاعت انسان‌هایی که جز به خدا، پیامبر (ص) و اهل‌بیت طاهرینش (ع) و مبارزه با دشمنان به چیزی نمی‌اندیشند و با وجود سرزنش بعضی اطرافیان و اهالی محل، راه خودشان را با قدرت می‌روند و ابدا به این سخنان توجهی نمی‌کنند.

من این کتاب را نخریدم و جایی و طوری هدیه گرفتم که بسیار عجیب و باورنکردنی است! راست است که هیچ برگی بدون حکمت از درخت نمی‌افتد و هیچ چیز در زندگی اتفاقی نیست!

وقتی پس از خواندن اینگونه کتاب‌ها، انسان با خودش خلوت می‌کند، می‌اندیشد که من کجای این مسیری که پذیرفته‌ام و قبولش دارم؛ ایستاده‌ام و فردا چه پاسخی برای خدای خودم، رسول خدا (ص) و اهل بیت (ع) و به ویژه امام زمانم (عج) دارم؟

و ای کاش اثرِ این تامّل و تدبّر فوری و آنی، برای همیشه در روح و جانمان بمانَد و ما را به راه درست و مستقیم رهنمون گردد. ان‌شاءالله!

به روح شهید علی عباس اسماعیل و دیگر شهدای مقاومت و به‌ویژه سید مقاومت شهید سیدحسن نصرالله و دوستان شهیدم و تمام شهدا درود می‌فرستم و آرزو می‌کنم که ما نیز بتوانیم در این مسیر الهی قدم بگذاریم و از یاران امام زمان (عج) باشیم و در نهایت فیض عظیم شهادت نصیب ما هم بشود. آمین رب العالمین.


ـــــــــــــــــــ
پی‌نوشت: از تمام دوستان عزیزی که این نوشتار را مشاهده کرده و خوانده‌اند، سپاس گزارم و انتظار ندارم که همۀ خوانندگان متن، این کتاب را بپسندند و از آن لذت ببرند؛ زیرا؛

ـ دین، آیین، اعتقادات، دیدگاه و سلیقۀ افراد متفاوت است.

ـ میزان رشد و پیشرفت انسان‌ها در معنویات یکسان نیست و وقتی کسی حتی یک ماجرای کوچک معنوی را از نزدیک و شخصا تجربه نکرده باشد، شاید هیچ یک از این مطالب را باور نکند.

من ضمن احترام به نظرات تمام عزیزان، حرف دلم را زدم و خوشحال می‌شوم که نقطه نظرات شما را هم در این مورد بشنوم.