یادداشت

        "اگرآن همه لوس نبودم، اصلا گریه نمی کردم. چه می دانستم بیخودی اشک خرج می کنم. چه می دانستم بعدها چقدر آن را کم می آورم..."


× من اعتراف می کنم که برای این کتاب حرف داشتم! اما آنقدر و آنقدر توی مدتی که داشتم می خوندم حرف و نظر شنیدم، و بعضا سلیقه خود را در حلق بنده فرو کردن، که ذهنم دیگه نمی تونه حرف خودشو بزنه :-"
فقط اینو بگم من این نثرِ سیال طور رو دوست دارم، اما بیشتر برای چیزهای کوتاه. و این مدلی نوشتن باید ظرافت خاصی داشته باشه به نظرم که مخاطب خسته نشه. این خوب بود ولی فکر می کنم که یه چیزی کم داشت.
جدای از داستانش که حال آدمو بهم می آورد...