یادداشت ساناز پرچمی کاویانی

        
سال بلوا دومین کتابی است که از عباس معروفی خواندم . این کتاب تمام چیزی که از یک نویسنده و کتاب خوب انتظار داشتم را داشت ، دقیقاً مثل سمفونی مردگان ؛ ساختاری جاندار و قرص و محکم ، پیرنگی درست و حسابی و ماجرایی جذاب و پرکشش.
 رفت و برگشت‌های زمانی و ترکیب کردن  خیال و واقعیت از همان تکنیک‌هاست که معروفی خوب آن را بلد است و می‌داند چطور استفاده‌اش کند تا مخاطب را پای کتاب میخکوب کند ، حتی زمانی که پایان داستان قابل حدس باشد . 
انگار هر کلمه وظیفه دارد دستت را بگیرد و بکشاندت تا کلمه بعدی . 
کتاب در هفت فصل روایت می‌شود . تکنیک تغییر زاویه دید که کار پرخطری است در این کتاب به خوبی اجرا شده ، بطوریکه فصل‌های زوج از زبان نوش‌آفرین (اول شخص) و فصل‌های فرد را راوی (سوم شخص ) روایت می‌کند .
سال بلوا داستان زندگی غم‌انگیز یک زن است با روایتی از عشق  ، خشونت ، فقر و قتل در جامعه‌ی مردسالار آن زمان . 

 پ.ن :مگه تموم عمر چندتا بهاره که لذّت خوندن این کتاب رو از خودتون دریغ می‌کنید؟😉