یادداشت زهرا خراسانی

        شاهکار ادبی زیبایی به نام ربکا! پرداختن به جزئیات بی‌اهمیت در داستان رو واقعا دوست داشتم.. از گل‌های آزالیا و صدتومانی گرفته تا بگومگوهای راوی و خانم دانورس؛ و چیزی که کتاب رو برام جالب‌تر می‌کرد، این بود که بیش از حد عاشقانه و رمانتیک نوشته نشده بود و تعادل داخلش رعایت شده بود. درمورد ترجمه‌ی کتاب هم به‌نظرم خیلی روون و خوب ترجمه شده بود، ولی چندتا کلمه سخت و قلنبه سلنبه هم توش به چشم میخورد.. در کل فوق‌العاده بود، احساسات یه دختر جوون و ساده در مقایسه با دشواری‌های زندگی یه مرد چهل ساله در تکاپوی فراموش کردن همسر قبلی‌ش، ربکا، مگه می‌شه دوست داشتنی و خوندنی نباشه؟