یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        اگر اهل سینما یا نقد باشید، احتمالا حداقل اسم مسعود فراستی به گوشتان خورده. او به واسطه حضور چند ساله‌اش در سیمای جمهوری اسلامی شهرت نسبی خوبی را کسب کرده. شهرتی که برای او موافقان و مخالفان سرسختی را به ارمغان آورده. این تضاد در مخاطب طبیعی است. چرا که فراستی اهل اظهار نظرهای رک و حتی جنجالی است. او استاد جنجال آفرینی است. بله، مسعود فراستی منتقد-ژورنالیست سر سختی است که نقد را ،نیمه خالی لیوان را دیدن، می‌داند.
کتاب مد نظر برای مخالفین و موافقان نویسنده کتاب بسیار مفید خواهد بود. چرا که بعد از خواندن آن ممکن است نظرتان به کل راجع به او عوض شود. برداشت از این نویسنده و شیوه نقدش بر مبنای آثار مکتوبش ما را به عنوان مخاطب به او نزدیک تر خواهد کرد.
تعداد نقدهای سلبی "لذت نقد" بیشتر از نقدهای مثبت است. اما نقد مثبت هم کم ندارد. جالب آن است که او فیلمساز مورد علاقه ندارد بلکه فیلم مورد علاقه دارد و اگر پایش بیفتد به فیلمسازی که از او چند بار دفاع کرده نیز رحم نمی‌کند. مانند حاتمی کیا، بیضایی، مجیدی و بسیاری دیگر.