یادداشت معصومه السادات صدری

        .

 کریستین بوبن که در قم ما، بوبن صدایش می کنیم، نویسنده محبوب من است!
نویسنده ی فلسفه خوانده ای که ساده می نویسد. 
قلمش شما را اذیت نمی کند و کتابش کند پیش نمی رود. 
ولی این کتابش ضعیف تر از بقیه بود. 
شاید ضعف ترجمه بود، نمی دانم!
ولی بیشتر به گمانم پراکنده گویی های داخل کتاب اذیت می کرد. 
نویسنده یکهو از جایی به جایی دیگر جهش می زد در حالی که موضوع قبلی برای من خواننده  حل نشده است. 
ضعف را گفتم، قوت را هم بگویم. 
چیزی که توی کتاب بوبن دوست داشتم ارجاعاتی بود که به فیلم ها می داد. فیلم های قدیمی که به سختی توی سرچ گوگل پیدایشان می کنید.
امیدوارم روزی حوصله کنم و ببینمشان. 
ولی هم چنان برای من آقای بوبن در صدر است.

از کتاب:
تنهایی، همانند بیماریست که تنها راه علاج آن واگذاری او به حال خودش است. 
این که اجازه دهیم هر کاری می خواهد انجام دهد و برای علاج آن هیچ اقدامی نکنیم. 

#فرسودگی
#بوبن
.