یادداشت Mohammad Sadeq Alizadeh

        من از #صد_سال_تنهایی خوشم نمی‌آید آقا. چند مرتبه هم طی پانزده سال اخیر تلاش ناموفق داشته‌ام برای ضربه‌فنی کردنش! این همه کف و خون بالا آوردن برایش را هم نمی‌فهمم. همین هم باعث شده بود نسبت به #ادبیات_آمریکای_لاتین نگاه مثبتی نداشته باشم. جناب #ماریو_بارگاس_یوسا اما لگد زد زیر این اعتقاد بنده! حالا درست است که رشحاتی از غش کردن استاد به ایالات متحده در همین #رمان جناب‌شان هم مشهود است اما خواندن #سور_بز یک حُسن بزرگ دارد؛ نمونه یک ادبیات سیاسی خوب و داستان‌گو با یک فرم هنرمندانه که دست انداخته و مرزهای متنافر تاریخ و ادبیات را به هم نزدیک کرده که یعنی می‌شود تاریخ را روایت ادبیاتی کرد. حداقل #یوسا کرد و شد.
‌