یادداشت لیلا بهجتی اردکانی

        برای تمام آن‌هایی که انگار بلد نیستند تنهایی قدم بردارند اما حقیقت این است که قلبشان اجازه نمی‌دهد کسی را با خودشان هم‌راه نکنند،
برای آن‌هایی که راه‌های رفته را هزاران بار طی می‌کنند تا دیگری را با خود همراه کنند،
برای تمام مربّی‌های این جهان،
برای تمام کسانی که خوب می‌دانند برای اینکه مصداق «لفی خسر» نشوی، باید دست‌گیرِ دیگری باشی،
برای کسانی که در مسیر انسان شدن، نقطهٔ پایانی متصوّر نیستند، 
برای تمامِ افرادِ مدام در اضطراب‌ِ حرکت، 
و در نهایت برای تمامِ عاشقانِ این جهان :)